සිතේ තෙරපෙන... දහස් සිතිවිලි... අකුරු වෙන තැන...…

Pages

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

27 July 2011

ඩිං ඩොං බෙල්....

Image: cjansuebsri / FreeDigitalPhotos.net

ඔයාලට මතක ද මං අර කාලෙකට කලින් මට වෙච්චි අලකලංචියක් ගැන ලියපු "සනා කොලුවගේ අසා ලිවීම" ගැන කතාව... ඕං ඒ කතාව නොකියවපු කෙනෙක් ඉන්නවනම් ඒකත් කියවලම ආවානං... මේකත් මේ සනා කොලුවට වෙච්චි ඒ වගේම තවත් අලකලංචියක්... එකම වෙනස මේක සිද්ධ වුණේ සනා කොලුව අළුත් ඉස්කෝලෙට ගියාට පස්සෙ... ඒ කිව්වේ අර අපොස සාපෙ වැදිල කොළඹ ඉස්කෝලේ ඉන්න කාලේ.. ඉතින් ඒ කාලේ සනාලගේ කැලෑසියට ගණන් ඉගැන්නුවේ සරත් කියල සෑර් කෙනෙක්... ගණන් වලට දක්ෂ නැතත් ගණන් දාන්න ගොඩක් දක්ෂ කොල්ලෝ සෙට් එකක් තමා සනාලගේ කැලෑසියේ හිටියේ.... ඒ කොයි හැටි වෙතත් පොල් ගහක් වගේ උස උණත් පරඬැලක් වගේ හීන්දෑරී සිරුරක් තිබිච්ච සරත් සෑර්ට කොල්ලො ඔක්කොම පණ බයයි... මොකද සරත් සෑර් තමා ඉස්කෝලේ විෂය බාහිර කටයුතු භාර නියෝජ්‍ය විදුහල්පති... ඇඟ පත නම් පරඬැලක් වගේ වුණත් සරත් සෑර්ට තිබුණේ හරිම මිහිරි උච්ච සංඛයාත ස්වරයක්... අපේ කට්ටිය සෑර්ගේ වොයිස් එකටත් වඩා කැමති අර සෑර්ගේ කටහඬින්ම කීස් කීස් ගගා, ඇඟේ කොටසක් වගේ නිතරම සෑර්ගේ අතේ රැදුණු පත වේවැලට තමා....

ඉතින් ඔන්න දවසක් සරත් සෑර් අපේ කැලෑසියට ගණන් උගන්නනවා.... ඒක ඉන්ටවල් එකට කලින් පීරියඩ් එකක්, හරි ය... හැබැයි ඉතින් ආයේ කතා දෙකක් නෑ... සරත් සෑර්ට ආමාශයටම වදින්න උගන්නතෑකි... ආයේ කාලේ ගෙවෙනවා තේරෙන්නෙත් නෑ... ඉතින් දැන් සෑර් අපිට ගණන් වගයක් හදන්න දීලා අර ගුරු පුටුවට වෙලා හරි බරි ගැහිල පොඩ්ඩක් විතර කිරනවා...මනිනවා.... ඕං ටිකකින් නින්දෙන් ඇහැරිල වගේ කලබලෙන් වටපිට බලනවා... ඊට පස්සේ ඔරලෝසුව හොඳට හොළවලා ඇහැට ළං කොරගෙන වේලාවත් බැලුවා... දැන් ඉතින් සෑර් පුටුවේ අඩමානෙට ඉඳගෙන කල්පනා කොරනවා... කොහොමහරි එදා ඒ පැත්තට කරන්ට් එක නැති දවසක්.. හරි ය‍... සෑර් දැන් මොනාද මන්දා මුමුණනවා...

සනාට නම් වැඩේ තේරුණා... වෙනදාට පීරියඩ් එක ඉවර වෙන්නත් කලියෙන් ටිලිං ටිලිං ගාලා ඇහෙන බෙල් සද්දෙ අද පීරියඩ් එක ඉවර වෙලත් තාම නැහැ නෙව... හිටි හැටියේ පුටුවෙන් නැගිට්ට සෑර් මුළු කැලෑසිය සිසාරා පොඩි බැල්මක් දැම්මා... සෙට් එකම දැන් තක්බීර්.... සනාත් ඉන්නවා ඇස් දෙක උඩ ඉන්දගෙන...

මේං හිටි අඩියේ සෑර් වේවැල දික් කොළා සනා දිහාවට....
“ඔය ළමයා...”

සනා ඉතින් පුටුවෙන් නැගිට්ටා... ඇත්තම කිව්වොත් නැගිට්ටා නෙමෙයි නැගිට්ටුණා.....

“මෙහේ එනවා....”
සනා කොලුවත් දැන් බයෙන් බයෙන් සෑර් ගාවට ළං වුණා... මොන හෙණගෙඩියක් පාත් වෙන්ඩ යනවද කියල කවුදෑ දන්නෙ...

“දරුවෝ අද මේ කරන්ට් එක නැති හන්දා ඔටෝමැටික් බෙල් එක වැඩ නෑ... ඔෆිස් එකේ හාදයා බෙල් එක ගහන පාටකුත් නෑ වගේ.... ඔය ළමයා දන්නවා නේද අර ඔෆිස් එක ඉස්සරහ තියෙන ඝන්ඨාරේ... ”
සනාත් ඉතින් ඔව් කියන්න ඉහළට පහළට ඔලුව වැනුවා...

“දුවල ගිහිල්ලා ගහලා එනවා ඒක....”

සෑර්ගේ අණ ලැබුණා විතරයි ඉතින් සනා මීටර් සීය දුවන්නැහේ දිව්වෙ නැතෑ බෙල් එක ළඟට... සොරි සොරි ඝන්ඨාරේ ගාවට...
ඕං ඉතින් සනා අර ඝන්ඨාරේට ගැට ගහල තියෙන ලණු පොට ගත්තයි කියමුකෝ අතට.... දැන් ඉතින් අත වගේ ම සනාගේ හිතත් ගැහෙනව... කවද කාපු ටකරං ද කිව්වලු... දැන් ඉතින් මේක ගහන රිදම් එක ගැන සනාට ලොකු ප්‍රශ්නයක් ! පන්සලේදි මිසක ඉස්කෝලෙදි කවදාවත් කොරල තියෙන වැඩක් යෑ.... ඕන වෙඩින් එකක් කියල සනාත් ඉතින් ගැහුවැයි කියමුකෝ ඝන්ඨාරේ....

හැබැයි ඉතින් සනා ඝන්ඨාරේ ගහද්දි අහළ පහළ කොල්ලො කුරුට්ටො වගේ ම එතනින් එහාට මෙහාට ගිය ටීචර්ස්ලත් නිකන් පොඩ් අමුතු ලුක් එකක් දාන්න ගත්තා... සනාත් ඉතින් ඕක දැක්කට මිනිහට ඕවයේ ගානක් නැහැ... රාජකාරිය දේවකාරියටත් වඩා ලොකුයි කියනවනේ... එහෙව් එකේ භාරදීපු රාජකාරිය ඉෂ්ඨ කොරල ඉන්න එපෑයැ... නැද්ද ?

ඕං සනා ඝන්ඨාරේ ගහල ඉවර වෙද්දි සරත් සෑරුත් ආවා ඔෆීසිය පැත්තට... අර පතරංග වේවැලත් වන වන.... සෑර් එන්නේ නං හොඳකට නෙමෙයි කියල තේරුණ හන්දම සනා දැන් තක්බීර්.. සෑරුත් ආවැයි කියමුකෝ සනා ගාවටම...

“අනේ අනේ...ඈ.... තමුසේ හිතුව ද මේක පන්සලක් කියල... ඈ..” සෑර් ඉනට අත් දෙක ගහගෙන සනාගෙන් අහනවා... හත්තිලව්වෙදි ගහපු කලාබර ආසියා කිව්වලු... ඕං එතකොට තමා සනාටත් හොඳ සිහිය එන්නෙ.. ඒ වෙලාවේ එච්චර මීටර් නොවුනට සනා ඝන්ඨාරේ ගහල තියෙන්නෙ අර හවහට පන්සලේ කඨීන පින්කම්වලට ගියා ම ඝන්ඨාරේ ගහන රිදම් එකට.....



ටාං)))............. ටාං))).............. ටාං)))..............

26 June 2011

බ්ලොග්කරණය, සින්ඩි සහ විප්ලවය

Image: photostock / FreeDigitalPhotos.net

මේ ලිපිය ලියන තැනට මගේ හිත පොළඹවනු ලැබුවේ ඉතා මෑතකදි සිංහල බ්ලොග්කරුවන්ගේ ගූගල් සමූහය හරහා ඇති වූ සංවාදයකි. එහිදී මාතෘකාව වූයේ "පණ ගැහෙන සින්ඩියට කාලෙකින් යන්නයි.." ඒ ගැන මගේ අදහස කොයිවගේද කියල කියන්න කලියෙන් ඒ සංවාදය කිසිදු වෙනස්කමක් නොකරම, මෙහිලා පළ කරන්නේ එය මඟහැරුණු අයගේ දැනගැනීම පිණිසයි...

“අද මං කාලෙකට පස්සේ සින්ඩියට ගොඩවැදුණා. උඩ ඉඳන් පහළටම ගිහිං කියවලා බැලලා හොඳයැයි හිතෙන බ්ලොග් කිහිපයක් කියෙව්වත්, ඒවා නිකං අනුන්ගේ කතාවලට අතරමැදදි සහභාගි වෙනවා වගේ වැඩක් හින්දා පැත්තකට වුණා.අවංකවම කියනවනං අළුතින් එන කෙනෙක්ට ‍(තමන්ගේ බ්ලොග් එක දාලා නැති) මේ සින්ඩිය ආකර්ෂනීය බවක් පෙනුනේ නැහැ. මට මතකයි මං කාලෙකට ඉස්සෙල්ලා කොච්චර සින්ඩියට සමීප වෙලා හිටියද කියන එක.

නිකමට වගේ ඇලෙක්සා එකට ගිහිං බැලුවම http://sinhalabloggers.com/ එකේ ජනප්‍රියත්වය ක්‍රම ක්‍රමයෙන් අඩුවෙලා තියෙන බවයි පේ‍න්නේ. ඒ වෙනුවට සමහර බ්ලොග් සින්ඩියට වඩා ඉස්සරහට ඇවිත්.

කාලෙකට ඉස්සෙල්ලා බ්ලොග් හරහා වුණු සාධනීය සංවාද වලට කවුළුව වුණේ සින්ඩියයි. ඒත් දේශපාලන බ්ලොග් වෙනමම දැමීමත්, සමහර බ්ලොග් සින්ඩියෙන් අයින් කරගැනීමත් සිද්ධ වුණා. මේ ප්‍රශ්න නිසාම විකල්ප සින්ඩි රාශියක් ගොඩනැඟුණා.

බ්ලොග් කියන සමාජ අවකාශය ඉතාම වැදගත් එකක්. ඒකට සින්ඩි වලින් කරන දායකත්වයත් වැදගත් කියලයි තාමත් මං හිතන්නේ. වැරදි පරිපාලනයක්, වැරදි තීරණ ආවම වෙන දේ ගැන ‍උදාහරණයක් මේක ඇතුලේ තියෙනවා නේද? උදේට කනබොන දේවල්, තමන් බඳින ගෑණිගේ ස්වභාවය, ගෙදරට අවශ්‍ය බඩුමුට්ටු ගන්න අදහස්,වැනි දේවල් වලට වඩා පළල් බ්ලොග් අවකාශයක් වෙත සින්ඩිය ප්‍රවේශ වෙන්න තාමත් පණ ගැහෙනවා වගෙයි මට හිතුණෙ. ”



" ඒකට හේතුව මම හිතන විදියට සින්ඩිය අප්ඩේට් නොවෙන එක, ඒ කියන්නෙ එක හේතුවක් විතරක් කියනවා නම් අලුතින් එන බ්ලොග් සින්ඩියට එකතු කර ගන්නෙ නැති එක.

මමත් මුලින්ම බ්ලොග් කියවන්න ගත්තේ සිංහල බ්ලොග් රීඩරෙන් තමා, ඒක හින්දා තවමත් මම ඒක බලනවා. ඒත් එදා ඉඳලා තිබුන පරණ බ්ලොග් ටික ඇරුනාම අලුතින් බ්ලොග් එකතු වෙලා තියෙන්නෙ බොහොම අඩුවෙන්, නිතර දකින කුකුලගේ කරමලේ සුදුයි වගේ හැමදාම දකින බ්ලොග් ටික විතරක් තියනකොට ඒක කියවන්න තියන ආසාව අඩු වෙනවා.

මම දන්න බ්ලොග් තියනවා (මගේ එකත් ඇතුලුව) දැන් මාස ගාණක් වෙනවා සින්ඩියට ඇතුලත් කරන්න කියලා ඉල්ලලා තාම ඇතුලත් කරගෙන නැහැ. එහෙම උනාම ඒ අය විකල්ප හොයාගෙන යනවා. තව ඉතිං කියනවා නම් තාක්ෂණික පැත්තෙනුත් ඔයිට වඩා දෙයක් කරන්න පුලුවන් කියලයි මම හිතන්නෙ.

ඔය විදියට කාලයක් යනකොට පණ ගැහෙන එකත් නතර වෙලා සිංහල බ්ලොග් රීඩරේ විතරක් ඉතුරු වෙයි. "



" සිංහල බ්ලොග් කියවනය යනු HITS වැඩිකරගැනීමේ පරමාර්තයෙන් මත රැදුනු රේස් දුනවන් එකක් නොව. එකම සිංහල බ්ලොග් කියවනයද වියයුතු නැත. සිංහල බ්ලොග් කරුවන්ගේ පරමාර්තය සිංහල අන්තර්ජාලයේ වැඩි කිරීමයි, එක සිංහල බ්ලොග් කියවනයෙන් පමණක් වියයුතු නැත. තවත් සින්ඩිකේටර් පැමින සිදුකරන්නේ යහපතක්. එක විය යුත්තකි. තමන්ට කැමැති තැනකින් එම බ්ලොග් කියවිය හැක්. හැම තැනම ඇත්තේද එකම බ්ලොග් ටිකකි... මෙය සිංහල බ්ලොග් කියවනයේද එලෙසයි. ඔබ විවීචනය කරන්නේ සිංහල බ්ලොග් කියවනය නොව, හුදෙක් බ්ලොග් කරුවන්ගේ හැකියාවයි. එහමන් ඔබට පුලුවන් හොද බ්ලොග් එකක් ලියන්න :)

දේෂපාලන බ්ලොග් ඕනේනම්, දේෂපාලන කොටසට යන්න, තාක්ෂනික ඕනේනම් ඒ කොටසට යන්න... තෝරා ගැනීම ඔබ සතුයි.

නමුත් බ්ලොග් තියන අයගේ referral බැලුවනම් දෙතුන් ගුනයක් හිට්ස් එවන්නේ කවුද කියා දැකගන්න පුලුවන් ;) මීට අමතරව RSS, ඊමේල් හා Facebook ද SBU Syndi ඇති ලිපි කියවීමට පුලුවන්.. එම නිසා Syndi යේ වෙබ් අඩවියටද ඒමට උවමනා නෑ.

සිංහල බ්ලොග් කරුවන්නේ පරමාර්තය, සිංහල අන්තර් ගතය වැඩිකිරීමයි, එය අපිද කරන්නේ වෙන කෙනෙක්ද කරන්නේ කියන එක අපිට ගැටලුවන් කෑ, මූලික දේ සිදුවෙනවානම්.

සිංහල බ්ලොග් කියවනට හිටස් අඩු උවද, එය අපිට පාඩුවන් නොව... සිංහල බ්ලොග් කියවනට හිට්ස් වැඩි උවද එය අපිට පාඩුවක් නොව (පාඩුවක් තමයි, මොකද සවර් සදහා මුදල් වැය වන නිසා) සිංඩිකේටරයක් පවත්වාගෙන හැමෝම කරන්නේ බ්ලොග් ලියන්නන් හට උපකාරයක්, ඒ සිංන්ඩිකේටර් කරන හැමෝම ඒ සදහා ඒම අයගේ මුදල්/කාලය වැය කරනවා... එම නිසා අපිට හොද සිංඩිකේටරය මොකද කියන එක
ගැටලුවක් නෑ. කලින් කිවුවා වගේ... අන්තර්ජාලයේ සිංහල වැඩි වෙනවනම්... ඒක තමයි අපේ බලාපොරොත්තුව.

විවේචනය කරන්න හරි ලේසියි, ඒ විවේචනය කරන කාලය යමෙකුට හොදක් කරන්න යෙදෙවුවනම් තවත් අගෙයි. "



" මම හිතන්නේ මම මේක කලිනුත් කිව්වා. කවද හරි දවසක අපිට සින්ඩිය නවත්තලාම දාන්න පුලවන් නම් එදාට තමයි නියම ජයග්‍රහනය ලබන්නෙ. අපි ඉංග්‍රීසි බ්ලොග් ගැන දැනගන්නේ සින්ඩියක් නිසාද? සිංහල බ්ලොක් සහ අන්තර්ගත ජාලය තුල බහුලව පවතිනකොට සින්ඩියක් කියල දෙයක් අපිට ඕන නැතිවෙයි. ඇත්තටම මමත් දැන් මට එන ඊමේල් එක බැලුවොත් මිස සින්ඩියේ වෙබ් අඩවියට පිවිසෙන්නෙ නැතිම තරම්. "



" බ්ලොග් අවකාශය කියන්නේ ඕනෑම කෙනෙක්ට තමන්ගේ අදහස් ,විචාර ,ඉදිරිපත් කිරීම් කරන්න පුළුවන් පහසු අවස්ථාවක්.නමුත් දැන් පවතින බ්ලොග්කරණ භාවිතය පිළිබද මගේ ප්‍රශංසනීය අදහසක් නෑ .බොහෝ පිරිසක් තම තමන්ගේ හෑලි ,සහ කයිවාරු ඉදිරිපත් කිරීමට බ්ලොග්කරණය මාධ්‍යයක් කරගෙන.බ්ලොග්කරණය යනු වගකිවයුතු හැසිරවීමක් තිබිය යුතු දෙයක් කියා ඔවුන් තේරුම් අරන් නැති බවයි වැටහෙන්නේ...සංඥයමය නොමැතිව ,සිතුනු,එවෙලේ දුටු දෙයක් කරන්නනන් වාලේ පල කරන්නාවූ ලිපි නිසා බ්ලොග් අවකාශයේ වටිනාකම හරය සහ බර හෑල්ලු වී ඇති බවක් පෙනේ.මෙය බරපතල තත්වයකි.මෙවැනි වූ අවභාවිතයන් නිසා බ්ලොග් කියවන්නන් අදාළ රසිකත්වය වෙන යම් දෙයකට ආදේශ කරගැනීමේ දෘශ්‍ය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමක් පැහැදිලිවම පසුගිය කාලය තුල නිරීක්ෂණය විය...එය අප රටේ සිනමා ශාලා පාලු වුවා සේම නිහඩ ප්‍රතික්ෂේප කිරීමක අවදානම් අවස්ථාවක සිටිමු.හරවත් හා විචාරශීලී රසික සමුහයක් බිහිකර ගැනීමට බ්ලොග්කරුවන්ට සාධනීය මෙහෙවරක් කිරීමට විභවයක් ඇත.මේ අසීමිත අවස්ථාව නිවැරදිව භාවිතා කිරීමට මග පෙන්වීම සදහා සිංහල බ්ලොක් කියවනයේ ඇඩ්මින්වරු ඉදිරිපත් වේ යයි සිතමු.

අදහස් සහ යෝජනා
පෞද්ගලික බ්ලොග් කිසිදු වගකීමකින් තොරව සමාජ සදාචාර හා සම්මුතීන් පිළිබද කිසිදු තැකීමකකින් තොරව අවර ගනයේ ලිපි පලකිරීම "නිදහස් මාධ්‍ය භාවිතයක් " ලෙස සිතති.තම පෞද්ගලික අත් දැකීම් හා ජීවන සුවද බෙදා ගැනීම තවත් එක් රසවින්දන අවස්ථාවකි.නමුත් දීර්ගකාලීන ,ස්ථාවර ප්‍රේක්ෂක කැලක් බිහිකර ගත හැක්කේ හරබර බ්ලොග් සටහන් මගින්ම පමණක්මය.මෙය වටහා ගතයුතු සත්‍යයකි.නැතිනම් පෞද්ගලික බ්ලොග් ලිපි ලියන්න්නවුන්ම පාඨකයන් බවට පත් වී සින්ඩිය facebook account එකක් වැනි දෙයක් බවට පත්වන අවදානමක් ඇත...කාර්යබහුල ජීවිතයේ දැනුම හා සක්‍යතවයට ඉඩ ලැබෙන ලෝකයේ වඩාත් හරවත් කාල භාවිතාවක් සොයන පරිසයක ,වඩාත් අගයෙන පරාසය අප හදුනාගත යුතුය,පෞද්ගලික බ්ලොග් අඩවි සදහා වෙනම tab එකකින් පිවිසීමටත් අනෙක් බ්ලොග් අඩවි ලිපි වෙනම පල කරන ලෙස යෝජනා කරමි.සිංහල බ්ලොක් කියවනයේ ඇඩ්මින්වරුන් ගේ අවධානය යොමු වේ යයි සිතමි. "




මා මෙහි පළ කළේ සම්පුර්ණ සංවාදයම නොවෙයි. මට සාකච්ඡා කරන්නට අවශ්‍ය කාරණාවලට හේතූ වෙච්ච සංවාද සටහන් ටික පමණක් මෙසේ නැවත පළ කළා. ඇත්තටම මේ අදහස් දිහා බලපුවහම මට මුලින් ම මතක් වුණේ අතේ ඇඟිලි පහ එක වගේ නෙවෙයි නේ ද කියන කාරණාව. අපි එක ම තැනකට එකතු වුණත් අපි විවිධ අදහස්, විවිධ මත වාද කරපින්නා ගත් අය... එක එක පාට කණ්ණාඩි දාගෙන ලෝකය දිහා බලන අය.. අවශ්‍යයෙන් ම අප හැමදෙනාටම එක ම අදහසක් තිබිය යුතුයි කියල නියමයක් නැහැ... හැබැයි අප දැනගත යුතු එක දෙයක් තියෙනවා... යම් අදහසක් දරන්නට මට ඇති අයිතිය ම අනෙකාටත් තිබෙන බව අප කිසිවිටෙකත් අමතක කළ යුතු නැහැ... මං මේ කාරණාව මුලදි ම මතක් කළේ, මෙහිලා දක්වන්නට යන මගේ අදහස් දරන්නට මට ඇති අයිතිය මෙය කියවන්නට යන ඔබට අමතක නොවනු පිණිසයි...

බ්ලොග්කරණය
පෙර ලිපියකදීත් මා සඳහන් කළ පරිදි බිලොග්කරණයේදි අනුගමනය කළ යුතු සැබෑ නීති මාලාවක් නැත.. බ්ලොගර් අඩවිය ම බ්ලොග් එකක් යන්න හඳුන්වාදෙන ආකාරය මා මෙහිලා සඳහන් කරන්නට කැමතියි....


විවිධ අදහස් දරන්නට මිනිසුනට ඇති අයිතිය ඔවුනුත් පිළිගන්නා බව නොවේ ද ඉන් හැඟෙන්නේ.. ?
විවිධ අදහස්, විවිධ හැඩතල, විවිධ ආකල්ප ඇති බ්ලොග් බිහිවිය යුතු බවයි මගේ නම් හැඟීම. මන් ද යත් ඒවා කියවන්නට එවැනිම අදහස් ඇති තවත් කණ්ඩායම් මේ සමාජය තුළ විසිර සිටින බැවිනි..

ඉතින් ඔවුනගේ (බ්ලොග්කරුවන්ගේ) අදහස එදිනෙදා කන බොන දේ ගැන කතා බහ කිරීම නම් එය ඔවුනගේ කැමැත්තයි.... එසේත් නැතිනම් ඔවුනගේ අදහස තමන් බඳින ගෑණිගේ ස්වභාවය, ගෙදරට අවශ්‍ය බඩුමුට්ටු ගැනීම ගැන අදහස් හුවමාරු කර ගැනීම නම් එයත් ඔවුනගේ කැමැත්තයි.... එසේද නැතිනම් තම තමන්ගේ හෑලි සහ කයිවාරු ඉදිරිපත් කිරීම හෝ තම පෞද්ගලික අත් දැකීම් හා ජීවන සුවඳ බෙදා ගැනීම ඔවුනගේ අදහස නම් එය ද ඔවුනගේ කැමැත්තයි... ඒ ගැන ලියන සහ ඒවා කියවන්නට කැමති තවත් කවුරුන් හෝ මේ සමාජය තුළ අනිවාර්යයෙන්ම සිටින බව පමණක් අප සිහියේ තබා ගත යුතුයි... ඒ ගැන ලියන්නට වගේම ඒ ගැන කියවන්නටත් ඔවුනට නිදහසක් මෙන් ම අයිතියක් ඇති බවත් අප අමතක කළ යුතු නැහැ... ඒවා අවභාවිතයන් යැයි ලේබල් කර තවත් පිරිසකගේ අදහස්වලට සුභාවිත හෝ සම්භාව්‍ය ලේබල් ඇලවීම නම් අනුමත කළ නොහැකියි.. මන් ද අවභාවිත හෝ සුබාවිත යන්න තීරණය කළ හැක්කේ ඒ ඒ පුද්ගලයාට බැවිනි.. ඔබට සුබාවිත දේ මට අවභාවිත විය නොහැකි ද ??? සංයමය ගැන කතා කරනවා නම් එහි ඉම කොතැන දැයි තීරණය කළ යුත්තේ ද ඒ ඒ බිලොග්කරුවා විසින්ම බව මගේ අදහසයි. එම තීරණය තම තම නැණ පමණින් ගන්නා කළ එහි ඉම එකිනෙකාට සාපේක්ෂව වෙනස් වීම ස්වභාවයෙන් ම සිදු වන්නකි.. සංයමය හෝ ස්වයං විනය යනු තමන් තමන්ටම පනවා ගන්නා එකක් මිස අනෙකකුට බලහත් කාරයෙන් තවෙකෙක් මත පැටවිය හැක්කක් නොවේ...

අවශ්‍යයෙන් ම බ්ලොග්කරුවන් ලිවිය යුත්තේ තමන් ට අවශ්‍ය දේ මිස අනෙකක් නොවේයැයි යන්න මගේ හැඟිමයි....
තෝරා බේරාගෙන කියවීම පාඨකයන් සතු කාර්යයකි.. කියවන්නන්ට අමතකවී ඇතැයි හැඟෙන දෙයක් මතක් කර දෙන්නට මෙහිලා කැමැත්තෙමි.

"කැමතිනම් කියවන්න. නැතිනම් ඉවත්වෙන්න."
එය ඒ තරමට ම සරල ය.

සින්ඩි
බොහෝවිට සින්ඩි වල බ්ලොග් අඩවි යම් වර්ගීකරණයකට ලක් කර තිබෙනු දැකිය හැකියි...
අද බිහිවන බ්ලොග් අඩවි කිසියම් වර්ගීකරණයකට ලක් කළ හැකිදැයි යන්න නැවත සිතා බැලිය යුතු යැයි මම යෝජනා කරමි...

ඒ සඳහා සරල උදාහරණයක් ගෙන බලමු....

අළුතෙන් පටන් ගන්නා බ්ලොග් අඩවියක මුලින්ම පළවන්නේ ගද්‍ය හෝ පද්‍ය පෝස්ට් යැයි සිතමු. ඒවා කියවා බලන අප එම අඩවිය සාහිත්‍ය කැටගරියට දමා සාහිත්‍ය අඩවියක් යන ලේබලය අලවන්නෙමු. එහෙත් හෙට...? හෙට එම අඩවියේ දේශපාලන ලිපියක් පළ වන්නේ නම් එම අඩවිය තව දුරටත් සාහිත්‍ය කැටගරියට දමා තැබිය හැකි ද ? නැතිනම් එය දේශපාලන කැටගරියට දැමිය යුතු ද ? ඊටත් පසු ව එම අඩවියේ තාක්ෂණික හෝ පුද්ගලික අදහස් ගම්‍ය වන ලිපි පළ වුව හොත්....අපි කුමක් කරමු ද ??? මෙහි සරල අදහස නම් අප වර්ගීකරණය කළ යුත්තේ අඩවිය නොව අඩවියේ පළ වන ලිපි බවයි... එම ලිපි වෙන් වෙන් වශයෙන් ගත් කළ ඒවා විවිධ කැටගරි වලට අයත් විය හැකි ය... ඉඳින් ඒවා වර්ගීකරණය කළ යුත්තෙත් වෙන වෙනම නොවේ ද ? මේ සම්බන්ධ තාක්ෂණික පසුබිම ගැන මට ඒ තරම් අවබෝධයක් නැත. එහෙත් කලකට පෙර ලාංකීය සිතිවිලි බ්ලොග් සින්ඩිකේටරයේ පටස් කරන ලිපි තමන්ටම වර්ගීකරණය කිරීමේ පහසුකම සලසා තිබිණ... අවශ්‍ය වන්නේ එවැනි දෙයක් බව මගේ අදහසයි. එවිට වර්ගීකරණය වන්නේ බ්ලොග් අඩවිය නොව අදාළ ලිපිය පමණක් නිසා එම කැටගරිය සම්බන්ධයෙන් උනන්දුවක් දක්වන පාර්ශවයන් වෙත සැලසෙන්නේ වටිනා සේවයකි.. එසේ ම එවිට, අර කැටගරියට... මේ කැටගරියට... ගරහන උදවියට ඒ දෙසවත් නොබලා තමන් කැමති කැටගරියට පමණක් යන්නට අවකාශ ලැබෙනු ඇත...

සින්ඩ්කේටර් ප්‍රමාණය වැඩි වීම ගැන කාලිංග සොයුරා දක්වා ඇති අදහස මගේ ද අදහස වන බැවින් නැවත ඒ ගැන වැඩිමනත් සඳහන් කරන්නට උත්සාහ නොකරමි..

සින්ඩියක අවශ්‍යතාවය මතු වන්නේ බිලොග් අඩවි ප්‍රමාණයෙන් වැඩි වන විට ය. යාවත්කාලීන වන ලිපි එක ම තැනකදී බලන්නට සින්ඩියකින් සැලසෙන්නේ අමිල සේවයකි.. අද වන විට සිංහල බ්ලොග් කියවනයේ ඇතුළත් කර ඇති බ්ලොග් ගණන 1119 කි... කාලිංග සොයුරා සිය සංවාද පිළිතුරු වලදි සඳහන් කළ පරිදි නම් තවත් බ්ලොග් අඩවි දහසක් පමණ ඇතුළත් කර ගැනීම සඳහා වන පෝළිමේ රැඳී තිබෙනවා... ඇඩ්මින්වරුන්ගේ කාර්යබහුලකම නිසා මෙසේ සිදුවී ඇති බවත් හැකි අයෙකුට ඒ සඳහා සහය විය හැකි බවත් සඳහන් වුණා... බල්ලගේ වැඩේ බූරුවාට කළ නොහැකි ය. බ්ලොගයක් කියවා අන්තර්ගතය පරීක්ෂා කළ හැකි වුවත් මගේ තාක්ෂණික දැනුම නම් ඇත්තේ අවම මට්ටමක නිසා එවැන්නකට අත පොවන්නට තරමක දෙගිඩියාවක් සිතේ හොල්මන් කළ නිසා මා ඒ සඳහා ඉදිරිපත් වූයේ නැහැ... එහෙත් තාක්ෂණික දැනුම ඇති බොහෝ පිරිසක් ඒ සඳහා සිය සහය පළ කරන්නට එක් වී සිටීම නම් සැබැවින් ම පැසසිය යුත්තක්... මේ ප්‍රශ්න නිරාකරණය වී එම පෝළිමේ ඇති අඩවි ටිකත් සිංහල බ්ලොග් කියවනයට එක් වුවහොත් එහි ඇතුළත් කර ඇති අඩවි සංඛ්‍යාව දෙදහසක් හෝ ඒ හා සමාන ගණනක් වෙනවා... පවත්නා තත්ත්වය යටතේ බිලොග් ලියන්නට ගන්නේ සිංහල යුනිකේත ගැන යම් පමණකට හෝ දැනුමක් ඇති අය ය. බ්ලොග් ලියන්නන් සෑම දෙනාම වාගේ නිරායාසයෙන් ම අනෙකුත් බිලොග් අඩවි වල පාඨකයන් වීම වැළැක්විය නොහේ... එනම් මේ දෙදහසක් පමණ දෙනා තමන් බ්ලොග් ලියන අතරේ අනෙකුත් අඩවි වල පාඨකයන් බවට පත් වනු ඇත... බ්ලොග් අඩවියක් පවත්වාගෙන නොයන මුත් බ්ලොග් කියවීමට ඇබ්බැහි වී සිටින පිරිස සාපේක්ෂව ඉතා අල්පය. සිංහල යුනිකේත ගැන සමාජයේ දැනුවත්භාවය වැඩි නොකර එම පිරිස වර්ධනය කර ගැනීම හරියට පරිගණක තිරයේ වසා සිටින කුඩා කෘමියෙකු මවුස් පොයින්ටරයෙන් ගසා එළවන්නට ගන්නා උත්සාහයක් වැනි ය... කාට හෝ කෙනෙකුට “ආ මං සිංහල බ්ලොග් එකක් ලියනවා. ඒක කියවලා බලන්න” යැයි කියන්නට පෙර නැවත දෙපාරක් සිතන්නට සිදුවන්නේ යුනිකේත මතු නොව බ්ලොග් අඩවි ගැන පවා සමාජයේ දැනුවත්භාවය අල්ප වන හෙයිනි.
“මොකක් ද මචං බ්ලොග් එකක් කියන්නේ...?”
“මොකක් ද මචං යුනිකෝඩ් කියන්නේ...?”

“හා... හොඳයි” යන පිළිතුර වෙනුවට නැගෙන්නේ තවත් ප්‍රශ්න රැසකි...
එනයින් ගත් කළ සැබෑ විප්ලවයක් අවශ්‍ය වෙමින් තිබිණ.. බිලොග් කියවන පාඨකයන් ප්‍රමාණය වැඩි කර ගන්නට නම් එක්කෝ යුනිකෝඩ් ගැන සමාජ දැනුවත්භාවය වැඩි කරන්නට සෑහෙන වෙහෙසක් ගත යුතු ය. එසේ නැතිනම් වෙනත් විකල්පයක් සොයා ගත යුතු විය....

විප්ලවය
විප්ලවයක් යනු මහත් විපර්යාසයකි නැතිනම් මහා වෙනසකි. සිංහල යුනිකේත සම්බන්ධයෙන් ගත් කළ මෙවැනි මහා විපර්යාසයක් කරන්නට ඉතා මෑත කාලයේ දී එක්තරා තරුණයෙකුට හැකි වී තිබිණ.... අප දෑස් දල්වාගෙන බලා සිටි විකල්පය ඔහු විසින් සොයාගෙන තිබිණ..

සංවාදය පුරාවට ම කාලිංග සොයුරා එක් දෙයක් අවධාරණය කර තිබිණ. එනම් සිංහල බ්ලොග්කරුවන්ගේ අරමුණ අන්තර්ජාලය තුළ සිංහල අන්තර්ගතය වැඩි කිරීම වන බවයි. එය ඇත්ත ය. මුල් කාලයේදී බ්ලොග්කරුවන්ට අවශ්‍ය වූයේ සිංහල යුනිකේත සමාජ ගත කරන්නට ය. තම තමන්ගේ බ්ලොග් අඩවි ජනප්‍රිය කරගන්නවාට වඩා ඒ මූලික අරමුණ මුදුන්පත් කර ගැනීමේ සැබෑ අවශ්‍යතාවය ඔවුන් වෙත නොතිබුණා නම් සර්වර් සඳහා අතින් වියදම් කරගෙන සින්ඩි අරඹන්නේ ද නැත... අනෙකුත් වැඩ පාඩු කරගෙන තමන්ගේ වටිනා කාලය ඒ සඳහා යොදවන්නේ ද නැත... එහෙයින් සිංහල යුනිකෝඩ් සමාජගත කිරීමේ සත්කාර්යයේදි ඇප කැප වී කටයුතු කළ මේ පුරෝගාමීන් හට ඔවුන ට නිතැතින් ම හිමි විය යුතු ගෞරවය දක්වන්නට තරම් අප නිහතමානී විය යුතු ය...

සිංහල යුනිකේත භාවිතයෙන් බ්ලොග් අඩවියක් ලියන්නට පටන් ගන්නා බ්ලොග්කරුවෙක් මුහුණ දුන් ලොකුම ගැටළුව වූයේ සිංහල යුනිකේත සහය නොමැති පරිගණකයක දී තමන්ගෙ අඩවිය බැලීමට හැකියාවක් තම පාඨකයන් වෙත නොවීමයි... එක්කෝ ඔවුන් යුනිකේත සිය පරිගණකයේ පිහිටුවා ගත යුතු විය. නැතිනම් සිංහල යුනිකෝඩ් සහය ඇති පරිගණයක් වෙත යා යුතු විය.. එහෙත් එතරම් තාක්ෂණික දැනුමක් නොමැති පාඨකයින් හට සිංහල යුනිකේත සහය සිය පරිගණකයේ පිහිටුවා ගැනීමට කියාදීම බ්ලොග් එකක් ලියනවාට වඩා අමාරු කාරීයක් විය...

Fire fox සඳහා සිංහල යුනිකේත සහය ගෙන එන ප්ලගීනයක් බිහිවන්නේ ඔය අතර තුර ය. එය ඒ තරමටම ජනප්‍රිය වූයේ නැත...

එහෙත් ධනික නම් තරුණයෙක් SETTdeco කරළියට ගෙන එන්නේ මෙවන් පසුබිමක ය. සැබවින් ම එය මහා පෙරළියකි. මෙම විජෙට්ටුව සිය සිංහල අඩවියට ඇතුළත් කර ගත් විට යුනිකේත ඇති නැති ඕනෑම පරිගණකයක දී දැන් එම අඩවිය කිසිදු අපහසුවකින් තොරව කියවිය හැකි ය. සිංහල යුනිකේතයේ පමණක් නොව දමිළ යුනිකේතයේ ද සෑබෑ විප්ලවීය වෙනසක් කරන්නට එය ට හැකියාව ඇත.. සැබවින්ම SETTdeco සමඟින් එළඹෙන යුගය සිංහල යුනිකේත භාවිතය ඉතා පුළුල් කළ හැකි යුගයක් වනවාට සැක නැත... මෙතුවක් කල් සිය පරිගණකයේ යුනිකේත නොමැතිකමින් සිංහල බ්ලොග් කියවන්නට නොහැකිව සිටි සැමටත් එනිසාම විශාල පාඨක පිරිසක් ග්‍රහණය කර ගන්නට බැරි වී සිටි සිංහල බ්ලොග්කරුවන්ටත් ධනික මේ ලබා දී ඇත්තේ එසේ මෙසේ දායාදයක් නොවේ....
සැබවින්ම එය අමරණීය දායාදයක් වනු ඇතැයි යන්න මගේ හැඟිමයි....

ඔහුගේ නිපැයුමේ සැබෑ විශිෂ්ඨත්වය අප අත් දකිනු ඇත්තේ අද නොව හෙට දවසේ දී ය...

ධනික ඔබට ජය !

ඉඳින් දැන් අවශ්‍යව ඇත්තේ, එකිනෙකාගේ අඩුපාඩු හොයන්නේ නැතිව තම තමන්, තම තමන්ගේ නිදහස බුක්ති විඳින අතරේ තම තමන්ගේ යුතුකම් කොටස ඉටු කිරීමයි... එසේ වුවහොත් දසුන් කිව්වාක් මෙන් අපට සින්ඩි අවශ්‍ය නොවන දවසක් ද උදාවනු ඇත...

# මෙම ලිපියට පිළිතුරු වශයෙන් ලැබී ඇති කමෙන්ටුවක් වෙනමම පෝස්ටුවක් වශයෙන් පළ කරන ලෙස ඉල්ලා ඇතත් එම ඉල්ලීම ඉටු කළ නොහැකි බැවින්, මෙම ලිපියටම අමුණා පළ කරන බව සලකන්න... පහතින් පළවන්නේ එම කමෙන්ටුවයි..


Sankha said...


1 කොටස
මුලින්ම කියන්න ඕනේ මේ කියන ප්‍රශ්ණේ (අවුල) දැම්මේ මම. මගේ නම සංඛ. මේක ටිකක් දිග පිළිතුරක් හැකිනම් වෙනම පෝස්ට් එකක් හැටියට දාන්න. මුලින්ම මේක කමෙන්ට් එකක් හැටියට පළකරයි කියලා සැකයක් තිබුණත්, ලිපියෙ තියෙන ලිබරල් බවත් එක්ක මේක පළකරයි කියලා විශ්වාස කරනවා.

සන්සරසිඳගේ ලිපිය ගැන ඇත්තටම සතුටුයි. ඒ එමඟින් මගේ මතය ඉදිරියට යාමක් සිදුනොවන නිසා නෙවෙයි. යම් ආකාරයක ප්‍රශ්න කිරීමක්, අදහස් දැක්වීමක් සිදුකරන නිසාත්. මම මේ ගැටළුව යොමු කරන්නේ සත්‍ය අත්දැකීමක් මත. ඒ බව ඒ කමෙන්ට් එකේම තියෙනවා. බ්ලොග් අවකාශයේ පිරිසට මතක නම් මේ වගේ ප්‍රශ්ණ කිරීමක් මීට ඉස්සෙල්ලත් සිද්ධ වුණා. අවසාන ප්‍රතිඵලය වුණේ ඒ පිරිස බ්ලොග් කියවනය අතහැර යාම. එතකොට මේ සියල්ල වෙනකොට අපි බලාගෙන හිටියා, අවස්ථානුකූලව යම් අදහස් පළ කිරීමක් සිදුකළා.

මේ සියළු දේ ඇතුලේ තිබුණ දේ තමයි සිංහල බ්ලොග් කියවනය ඇතුලෙ ඉන්න යම් පුද්ගලයෙක්ගේ අඩුපාඩුවක් මත මේ ගැටළු ඇතිවෙනවා කියන එක. ඒකට අවශ්‍ය තරම් අත්දැකීම් පැරණි ‍බ්ලොග් ලියන්නන් ලබලා තිබුණා. ඒක හින්දා තමයි ඟඟට ඉණි කපනවා වගේ නොයෙකුත් අවස්ථාවන් වල විවිධ පාර්ශව අදහස් මතුකරන්නේ. මගේ ඊමේල් එක බ්ලොක් කරපු එක ගැන මට එච්චර පුදුමයක් නැත්තේ ඒකයි. ඇත්තටම කිව්වොත් මම මේ වෙද්දි බ්ලොග් සංසදය හෝ කියවනය සමඟ ලොකු බැඳීමක් නැහැ.

ඒත් මම මතුකරලා තියෙන දේවල් සන්දර්භයෙන් එළියට ගැනීම ඇතුලේ යම් වැරදි වැටහීමක් තියෙනවා කියලයි මට හිතෙන්නේ.
උදාහරණයක් ගමු.
ඔබ කියනවා
“යම් අදහසක් දරන්නට මට ඇති අයිතිය ම අනෙකාටත් තිබෙන බව අප කිසිවිටෙකත් අමතක කළ යුතු නැහැ...”

ඉතිං මේක ගැන කිසිම ගැටළුවක් නැහැ. ඇත්තටම අපි ප්‍රශ්ණ කරන්නේ මේ තියෙන අයිතියට වැට බඳින නිසයි. උදාහරණයකට ගත්තොත් දේශපාලන ලිපි කියලා බ් ලොග් ප්‍රධාන පිටුවෙන් ඉවත් කරන කාලෙ පැහැදිලිවම බ්ලොග් අවකාශය ඇතුලේ ප්‍රධාන මතවාද 2ක් ස්ථාපිත වෙලා තිබුණා. ටැබූ, බි යොන්ඩ් ‍ෆ්‍රේම්, රාමචන්ද්‍ර වගේ බ්ලොග්කරුවෝ කිසියම් ප්‍රතිවිරෝධතාව ඇතුලේ වුණත් අයත් වුණේ එක පැත්තකට. මේ අය අතරින් දවසකට එකක් වගේ පෝස්ට් දැන්මේ බීඑෆ් විතරයි. ටැබූ වැඩිම වුනොත් දවස් 2කට වඩා ගත්තා ලිපියක් ලියන්න. ඒ අය සිංහල බ්ලොග් කියවනය අතහැරීමට ප්‍රධාන හේතුවක් වුණේ මේ බ්ලොග් දෙවෙනි ගණයේ ඒවා බවට පත්කරපු නිසයි. දැන් ඇතිවෙන ප්‍රශ්ණය අනෙක් බ්ලොග් සියල්ල පළවෙනි පිටුවට දාලා පුවත් මොකද්ද ඇති කරන්න හදන ගුණාත්මක භාවය? දැන් අපි දේශපාලන පිටුවේ අවසාන දවස් ‍3ක පෝස්ට් ගැන විස්තරයක් බලමු.

27 වැනිදා
- http://lankaelink.com/sinhala පෝස්ට් 13
- http://malansamarawickrama.wordpress.com/
- http://gadflyzone.wordpress.com
- http://ahasganga.blogspot.com/

26 වැනිදා
- http://lankaelink.com/sinhala 16

25 වැනිදා
- http://kathika.wordpress.com/
- http://lankaelink.com/sinhala 13
- http://malansamarawickrama.wordpress.com
- http://gadflyzone.wordpress.com
- http://sinhala-nazi.blogspot.com/
June 28, 2011 1:25 AM

Sankha said...


2 කොටස

ඇත්තටම නාමිකව සිංහල අකුරු අන්තර්ජාලය තුළ වැඩිකිරීමක්ද කළ යුත්තේ? එහෙම නැතුව එහි ගුණාත්මක භාවය පිළිබඳව අල්ප හෝ සැළකීමක් නැද්ද. දේශපාලන කොටසට ඇදලා දාලා තියෙන කතිකා බ්ලොග් එක ලංකාවේ බ්ලොග් අඩවි අතරින් වඩාත් විද්වත් අන්තර්ගතයක් සහිත බ්ලොග් එකක්. ඊට අමතරව රාමචන්ද්‍ර, ටැබූ වගේ ඒවත් යම් අධ්‍යනයන් තුළින් ගොඩනැඟුණු අදහස් නියෝජනය කරපු අඩවි. ඒවා තුළින් වෙන්නේ සිංහල බ්ලොග් අවකාශය තව තවත් පෝෂණ්‍ය වීම නොවේද?

එතකොට දේශපාලන නොවන ඒත් දේශපාලන ලිපි (ඒවා මූලධර්මවාදී දේශපාලන වෙන්න ඕන මං හිතන්නේ) තියෙන බ්ලොග් ආරම්භක පිටුවේ ලස්සනට තියෙනවා. මේ තියෙන්නේ ඒවා.

- http://sinhalabuddhist.com
- http://peramunerala.wordpress.com
මේවා‍ගේ තියෙන විශේෂත්‍වෙ මේවා දේශපාලන ලිපි පළකරත් ඒවා සිංහල මූලධර්මවාදී මතවාදයක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම. ඇ‍ටමැස්සා, සිංහල නාසි වගේ අඩවි වල නියෝජනය ඊට එරෙහිවයි.

තාක්ෂනික, පුද්ගලික ‍බ්ලොග් සමඟ පළවෙනි පිටුවට ආවා නම් කතිකා එකට හිට්ස් වැ‍ඩිවෙන එක අමුතුවෙන් කියන්න ඕන‍ දෙයක් නෙවෙයි. දේශපාලන කියලා වෙනමම පිටුවකට දැමීම තුළ කොන්වීමක් වෙනවා කියලා අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නැහැනේ. මගේ තර්කය පුද්ගලික හෝ ඕපාදුප අඩවි නැවැත්වීම නෙවෙයි. ඒත් දේශපාලන අරුත් දෙන බ්ලොග් අඩවි කොන් කර තැබීම වැරදියි යන්නයි.

කවුරුහරි හිතනවද මේවා අත්වැරදීම් කියලා. ඒත් ඒක එහෙම නෙවෙයි. දැන් පහුගිය දවස්වල තිබුණ ත්රෙඩ් එකේ සටහන් වෙලා තිබුණා. “එකතු වෙලා වැඩ කරමු” කියලා. මම ඊට පිළිතුරු වශයෙන් ප්‍රකාශ කළේ, එවැන්නක් සිදුනොවන බවයි. ඇත්තටම වෙන්නේ මොකද්ද කියලා අපි ඉදිරියට බලමු.

මගේ බෑන් කරපු කමෙන්ට් එකේ තිබුණ ඒවා හරියටම මතක නෑ. ඒත් මතක හැටියට මෙහෙම දේවලුත් ඒකේ තිබුණා. “කාලිංග - කමියුනිටි එකක් සමඟ ගණුදෙණු කිරීම සෙල්ලම් ගෙයක් දානවා වැනි ළදරු ක්‍රියාවක් නොවේ. එසේ කිරීමට පෙළඹේ නම් මුලින් කළ යුත්තේ සෙල්ලම් ගෙයක් දාගෙන ඒ අවධිය පසුකොට පසුව සිංහල බ්ලොග් සංසදයට එක්වීමයි.”
මම එහෙම ලිව්වේ අපි ළමා කාලේ සෙල්ලම් කරනකොට කිසිම වැදගත් කමකට නැතිවිදිහට රණ්ඩු වෙනවා (හැබැයි යාළු වෙනවා) ඒත් කමියුනිටි එකකදි එහෙම බෑ. අනිත් අයගේ අදහස් යෝජනා වලට ඇහුම්කන් දෙන්න ඕන. එහෙම සාමූහික ගොඩනැඟීමකුයි වෙන්න ඕන. මගේ සාමාජිකත්වය කිසිම පැකිලීමකින් තොරව (හේතු නොදක්වා) අවලංගු කිරීම කුමන අවධියේ ක්‍රියාවකටද?


සන්සරසිඳ මෙහෙම කියනවා.
“මුල් කාලයේදී බ්ලොග්කරුවන්ට අවශ්‍ය වූයේ සිංහල යුනිකේත සමාජ ගත කරන්නට ය. තම තමන්ගේ බ්ලොග් අඩවි ජනප්‍රිය කරගන්නවාට වඩා ඒ මූලික අරමුණ මුදුන්පත් කර ගැනීමේ සැබෑ අවශ්‍යතාවය ඔවුන් වෙත නොතිබුණා නම් සර්වර් සඳහා අතින් වියදම් කරගෙන සින්ඩි අරඹන්නේ ද නැත”

ඔබ දන්නවාද? මුලින්ම ‍සිංහල බ්ලොග් සංසදය ආරම්භ කළේ කවුද, ඩොමේන් මිලදි ගත්තේ කවුද, ඒවට මුදල් යෙදෙව්වේ කවුද, ඒ කියන කාලෙදි දැන් කියන ඔය පොර හිටියේ කොහෙද (සමහර විට ගන්ධබ්බ අවධියේ හෝ මළපෙරේත ආත්මයක වෙන්න ඇති) කියලා. ඔය කියන විදිහට අතින් වියදම් කරන්න කැමති පිරිස් කොච්චර ඉන්නවාද කියලා පහුගිය ත්රෙඩ් එක කියෙව්වනම් තෛරෙනවා.

මේක බොහෝම දිගට ලියන්න වෙන ලිපියක්. මට ව‍ඩා බො‍හෝ කරුණු කාරණා දන්න පිරිස් මේවා බැලුවට ඔවුන් නිහඬතාවය රකිමින් ඉන්නවා. අපිනං ඉතිං හිටපු ගමන් ටොක්කක් අයිනවා.

කෙසේවුවත් අපේ ලොකු අයියා බොහෝම හොඳ, පිංවන්ත, දානයට ලැදි පොරක් කියලා හිතුවට එයාගේ කිල්ලෝටේ ගොඩාක් හුණු තියෙනවා. බලමු එතුමා මෙතන්ටවත් ඇවිත් මට පිළිතුරක් දේවිද කියලා.

පසු සටහන - මේ කමෙන්ටුව පළ‍වීමෙන් පසු ඔබේ බ්ලොග් අඩවිය සිංහල බ්ලෝග් කියවනයෙන් ඉවත්කිරීමේ අවදානමක් පවතී.
June 28, 2011 1:26 AM

20 June 2011

ආවෝ - ගියෝ බ්ලොග් කලාව හා බ්ලොග් කලාවේ පංච ශීලය


Image: digitalart / FreeDigitalPhotos.net

යෙම ලියන්න හිත නම්මවගන්න එකට වඩා අමාරු වුණේ, දවස තිස්සෙම පරිගණක තිර දිහා බලාගෙන ඉඳල හෙම්බත්වෙලා තියෙන ඇස් හතර ගෙදර ආවට පස්සෙත් පරිගණක තිරයට යොමු කරගෙන වැඩ කරන එකයි. ලියන්න ඕන කියන සිතිවිල්ල කොච්චර හිත අස්සේ හක්කලං ගැහැව්වත් ඒ සිතිවිල්ල දියාරු කරන මහ බලවේගය වුණේ ඔන්න ඔය කාරණාව නිසා හටගත්ත, වස කම්මැලිකම ම තමයි. අන්තිමේදි ඉඳල ඉඳල මාස ගාණකට පස්සේ ඔන්න අයේම ලියන්න පටන් ගන්න ඕනමයි කියන තැනට හිත නම්මවාගන්න පුළුවන් වුණා. ඊයේ හවස හොඳ නින්දක් නිදාගෙන මේ මහ පාන්දර නැගිටගෙන මේ අකුරු කරන්නෙ ඒ සිතිවිල්ලට පින්සිද්ධ වෙන්නයි.

මං හා හා පුරා කියල මේ බිලොග් ලිවිල්ල පටන් ගත්තේ 2010 පෙබරවාරි 28 වෙනිදා. එදා මං මේක පටන් ගත්තේ පොඩි ටෙස්ටින් එකක් විදිහට. පටන් ගත්ත කාලේ නම් මං බ්ලොග් කෙරුවාව ගැන මේ ලෝකේ දෙයක් දැන ගෙන හිටියෙ නැහැ. බ්ලොග් එක පටන් ගත්තට පස්සෙ සිංහල බ්ලොග් කෙරුවාව ගැන වැඩි විස්තරයක් දැන ගන්න ලැබුණේ විජය පරිගණක 2010 මාර්තු කලාපයෙන් කියලයි මතක. ඒ කලාපයේ සිංහල බ්ලොග්කරුවන්ගේ සංසදය ගැන පුංචි ලිපියක් පළවුණා. ඉන් පස්සේ තමා බ්ලොග් එකට නමක් එහෙම දාගෙන අළුතින්ම වගේ බ්ලොග් එක පටන් ගත්තේ. බ්ලොග් එකට නමක් හොයන්න ගියහම තමා එපා වුණේ. නම් කිහිපයක්ම හිතේ කැරකි කැරකි තිබ්බත් අන්තිමේ ...::: සියපත :::... by sansarasidu කියන නම අනෙක් නම් ඔක්කොම යට කරගෙන කරළියට ආවා. ඒත් එක්කම වගේ සිංහල බ්ලොග්කරුවන්ගේ සංසදයේ සාමාජිකත්වය ඉල්ලන්නත්, මගේ පුංචි අඩවිය සිංහල බ්ලොග් කියවනයට එකතු කරන්න කියල ඉල්ලන්නත් මං අමතක කළේ නැහැ. පරණ පෝස්ට් මකලා දාලා අළුතෙන්ම පෝස්ට් එකක් දැම්මේ මාර්තු 06 වෙනිදා. ඒ "ඔබ.." කියල නම් කරපු පුංචි නිසඳැසක්. ඒ පෝස්ට් එකට කමෙන්ටුවක් වැටුණේ ගොඩක් පහුවෙලා. මතක විදිහට නම් මාර්තු 23 වෙනිදා, දුකා අයියගෙන් තමා. දන්නවනේ ඉතින් දුකා අයියා කියන්නේ සිංහල බ්ලොග්කරණයේ පතාක යෝධයෙක්නෙ. එහෙම කෙනෙක්ගෙන් මං වගේ කෙනෙකුගේ අඩවියේ කමෙන්ටුවක් වැටුණා කියන එක කොච්චර ලොකු දෙයක් වුණා ද කියල කියන්න වචන නැහැ. ඒත් දුකා අයියාට කලින් මා වටා එක් රොක් වුණේ වෙනමම පිරිසක්. මගේ පෝස්ට් එකකට පළවෙනි කමෙන්ටුව වැටුණේ බිඟු අයියගෙන්. මාර්තු 07 වෙනිදා මං පළ කරපු "අවවාදය" කියන නිසඳැසට බිඟු අයියා, කණියා, චේජනා අක්කා වගේ ම Raven හෙවත් නලින් සහ විශ්මි නංගියාත් කමෙන්ට් කර තිබුණා. මගේ බ්ලොග් කෙරුවාවට පන්නරය ලැබුණේ මේ අයගෙන්. වැඩි කල් නොයාම මේ ගොන්නට තවත් අය එකතු වුණා. ඒ අතරේ නිතරම මගේ අඩවියට ගොඩවැදිල ගුණදොස් කියන්න අමතක නොකළ කිහිපදෙනෙක් හිටියා. බිඟු අයියා, චේජනා අක්කා, Raven සහ විශ්මි, දිල් අක්කා, නිමන්ති අක්කා, තිස්ස අයියා, රන්දිල් අක්කා, මිස්සක, නිල් අහස, රවා, ගල්මල් අයියා වගේම කාකා හෙවත් කතන්දර අයියත් ඒ අතර හිටියා... තවත් කල් යත්දි මේ පිරිසට පිස්සාගේ පලාමල්ල, වැම්පි, Hasitha, ප්‍රියන්ත අයියා, මාරයියා, හසියා, හෙළයා, අභීත අයියා, Ansh Lucky Sri Jay, බුද්ධි අයියා, Jeew අයියා, සුලා අයියා වගේම අපේ ආදරණීය මයික්‍රොසොෆ්ට් හා නගාත් එකතු වුණා. නම් කියන්න බැරි වෙච්චි තව බොහෝ දෙනෙක් ඉන්නවා මයෙ හිතේ. ඒ හැමෝම සමාව භජනය කරත්වා! මගේ අඩවියේ මගේ පළමුවෙනි සහෘදයා (Follower) වුණේ, චමිදේවා සහෝදරයා. ඒ වගේම 100 වෙනි සහෘදයා විදිහට මගේ අඩවියට එක්වුණේ හූනා සහෝ. අද වෙනකොට මගේ සහෘදයෝ ගණන 115 ක් දක්වා වැඩිවෙලා තියෙනවා. එදා සිට අද දක්වා දුකේදිත් සැපේදිත් මාත් එක්ක රැඳිලා හිටිය ඒ හැමදෙනාටම මං ගොඩක් ස්තුතිවන්ත වෙනවා. විශේෂයෙන් මං ගොඩක්ම කඩා වැටුණු වෙලාවේ මාත් එක්ක හිටි හැම දෙනාවම බොහොමත් ම ආදරයෙන් මතක් කරන්න කැමතියි. ඒක මට කොච්චර ලොකු හයියක් වුණා ද කියල කියන්න, එදා මේ සයිබර් අවකාශයෙදි මට ලැබුණු ඒ ලෙංගතුකම සැබෑ ජීවිතයෙදි මට කවමදාකවත් ලැබිල නැති බව විතරක් කිව්වහම ඇති කියල හිතෙනවා.

මගේ බ්ලොග් එක පටන් අරගෙන අවුරුද්දකට වඩා වැඩි කාලයක් ගත වෙලා තිබුණත් මගේ ආවෝ - ගියෝ බ්ලොග් කලාව නිසා මං තවම ඉන්නේ බ්ලොග් පෝස්ට් අර්ධ ශතකය පේන මානයේ. ඒ ගැන නම් මගේ හිතේ පොඩ්ඩක්වත් දුකක් නැහැ. මොක ද මට ඕන වුණේ හයියෙන් දුවන්න නොවන හින්දා. මං මේ ගමන ආවේ බොහොම හෙමින්. කොටින් ම කිව්වොත් ඉබි ගමනකින් කිව්වොත් ඒක නිවැරදියි.

බ්ලොගර් අඩවියම, බ්ලොග් එකක් කියන එක හඳුන්වත්දි කියල තියෙන විදිහට, බ්ලොග්කලාවෙදි අනුගමනය කළ යුතු සැබෑ නීති-රීති කියල දෙයක් නැහැ. කොටින්ම එය ඔබේ ඕනෑ එපාකම් මතම පවත්වාගෙන යා හැක්කක්. ඒත් බ්ලොග් එක පටන් ගත්ත මුල් කාලේ ඉඳලම කරුණු කාරණා කිහිපයක් තරයේ පිළිපදින්න මට ඕන වුණා. ඇත්තම කිව්වොත් බ්ලොග්කරණයෙදි මගේ ස්වයං විනය එහෙමත් නැත්නම් පංච ශීලය වුණෙ මේ කරුණු ටික තමා.

  1. සෑම විට ම අන් අයගේ ප්‍රකාශණ අයිතීන් සුරකිමි. (මින් පෙර වෙනත් අයෙක් පළ කළ ලිපියක්/ඡායාරූපයක්/සිතුවමක් හෝ වෙනයම් ඕනෑම අන්සතු දෙයක් නිසි අවසරයකින් තොරව මගේ අඩවියේ පළ නොකරමි. අවසරය ඇතිව පළ කරන යමක් වේ නම් ඒ සඳහා අදාළ පාර්ශවය වෙත සබැඳියකින් කෘතගුණ දක්වමි.)
  2. මගේ බ්ලොගයට දේශපාලනය ඈඳා නොගනිමි.
  3. මගේ බිලොගයට ආගම්වාදය ඈඳා නොගනිමි.
  4. මගේ බ්ලොගයට ජාතිවාදය ඈඳා නොගනිමි.
  5. කියවන්නට හිරිකිත, අසභ්‍ය අන්තර්ගතයන් මෙන්ම, වෙළඳ දැන්වීම් ද කිසිවිට යොදා නොගනිමි.

අදටත් මං බොහොම ඕනෑකමකින් බ්ලොග්කරණයේ මේ පංච ශීල ප්‍රතිපදාව ආරක්ෂා කරනවා. සමහර විටෙක සිංහල බ්ලොග්කරණයේ තවත් පතාක යෝධයෙක් වන Taboo Subjects ලියන Taboo සර්, පහුගිය වසරේ හොඳම බ්ලොග් අඩවි තෝරද්දි, "සරල ජනප්‍රිය බ්ලොග්කරණය" වෙනුවෙන් සම දෙවන ස්ථාන 5 ක් තෝරද්දි ඒ අතරට මගේ "සියපත" ත් නම් කළේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති කියල මට හි‍තෙනවා.


* සේයාරූ මා විසින් ලබාගත් screen shots වලිනි. දැන් මෙම අඩවිය අන්තර්ජාලයෙන් ඉවත් කරගෙන/ඉවත් කර ඇත.


මගේ සියපත කියලම ලිව්වේ වෙන හේතුවක් හින්දා නෙමෙයි. පහුගිය කාලේ අළුතෙන් සෑහෙන්න බ්ලොග් අඩවි ප්‍රමාණයක් බිහිවුණා නෙව. ඉතින් දන්නෙම නැතිව සියපත කියල තවත් අඩවියක් බිහිවෙලා තිබුණා. ඒක ටිකක් හිත සසල කරන සිදුවීමක් වුණත් අදටත් ඒ සොහොයුරා එක්ක මගේ අමනාපයක් නැහැ. ඒත් එක ම නමකින් අඩවි දෙකක් තියෙන එක කියවන්නන්ටත් අපහසුවක් නිසා මගේ අනන්‍යතාවය රැඳෙන නමක් යොදාගන්න මට ඕන වුණා. ඒ හන්දා රන්දිල් අක්කගෙත්, මාරයියගෙත් උපදෙස් මත මාව කවුරුත් දන්න හඳුනන සන්සරසිදු කියන නමින් ම මේ බ්ලොග් අඩවිය නැවත නම් කරන්නට මං හිත හදා ගත්තා. බ්ලොග් අඩවියෙ ලිපිනයත් එක්ක ගලපලා ගත්තම අඩවිය සඳහා හොඳටම ගැලපෙන නම හදාගන්න මට පුළුවන් වුණා කියල හිතෙනවා....

...::: සන්සරසිදු BlogSpot :::...

හිතේ තෙරපෙන... දහස් සිතිවිලි... අකුරු වෙන තැන...

ඉඳින්... අර කිව්වත් වගේ හිතේ තෙරපෙන දහස් සිතිවිලි අකුරු කරන්නයි මේ සුදානම....

22 January 2011

චිත්ත වෛරසය

Image: Nutdanai Apikhomboonwaroot / FreeDigitalPhotos.net

තාප පරාවර්තක වීදුරු වහළ නිසා සූර්යයන් දෙදෙනාගෙන් නික්මෙන දැඩි හිරු රැසින් ආලෝකවත් වුව ද රාජකීය මන්ත්‍රණ සභාව තුළ පැවතියේ සෞම්‍ය සිසිලසකි. රාජ්‍ය නිලධාරිහූ ආරක්ෂකයින් විසින් පිරිවරන ලදුව සභා ගර්භය දෙපස රැස් වී මහත් ඉවසිල්ලකින් යුතු ව අධිරාජිනියගේ සැපත් වීම අපේක්ෂාවෙන් දෑස් දල්වා සිටිති.

යාන්ත්‍රික සේවිකාවන් විසින් සරසනු ලැබූ “පාරා”, සුළු මොහොතකින් මන්ත්‍රණ සභාව ඉදිරියේ පෙනී සිටියා ය. සිරුරට ම සිර වන සේ සකසා ඇති නම්‍යශීලි ලෝහ ඇඳුමට ඇගේ ලාලිත්‍ය සැඟවිය හැකි බවක් නොපෙනේ. භෛරී වාදනය මධ්‍යයේ ඈ ලැසි ගමනින් පියනඟා, මන්ත්‍රණ සභාවේ උස් වේදිකාව මත සිට ගත්තේ සුරපුරෙන් බට දෙවඟනක් ලෙසිනි. මොහොතකට සභාගැබ සිසාරා දෙනෙත් මෙහෙය වූ ඈ එක්වන ම සිය සුරත ඔසවා සිටියා ය. ඇගේ සුරත රැඳී “නේපල්” වළල්ල සූර්යාලෝකය වැදි දිස්න දෙන්නට විය. ඒ වනාහී මිච්වරුන්ගේ සාම්ප්‍රදායික රාජ්‍යත්වය සංකේතවත් කිරීමකි. සභාගර්භයේ රැඳී සිටි සියල්ලෝ ම දණින් වැටී ඊට ආචාර කරන්නට වූහ.

අනතුරුව රාජකීය ලීලාවෙන් සිය සිහසුන අරා හිඳගත් ඈ, අන් අයට ද අසුන් ගන්නා ලෙස සුරතින් සන් කළා ය. සෙසු නිලධාරින්, කුමරියට ආචාර කරමින් තම ආසන කරා පා නඟද්දි “සින් මහල්ලා” පමණක් සිය සුදෝ සුදු යටි රවුල පිරිමදිමින් සභාගර්භයෙහි රැඳි සිටියේ ය. මහල්ලා මෙසේ හැසිරෙන්නේ කිසියම් වැදගත් කාරණයක් පැවසීමට ඇති අවස්ථාවල දී බව පළපුරුද්දෙන් ම දන්නා පාරා කුමරියගේ සුනිල්වන් දෙනයන ඔහු වෙත යොමු වූයේ නිතැතිනි. අධිරාජිනියගේ බැල්මෙන් ම තමන්ට අවසර ලැබුණු බව පසක් කරගත් සින් දෑත් පිටුපසට කර බැඳ ගත්තේ දිගු කතාවකට මුල පුරන්නට මෙනි. ඔහුගේ දෙතොල් සෙල වුණේ නැත. එහෙත් ඔහු ගේ හඬ ඉතාමත් පැහැදිලි ව සභා ගර්භය පුරා පැතිර යන්නට විය. සින් ගේ සිතිවිලි, අති රහසිගත තොරතුරක් අනාවරණය කරන්නට වුයෙන් නිලධාරිහූ සිහින් හඬින් කොඳුරමින් එකිනෙකා දෙස බලන්නට වූහ. පාරා ගේ ඉරියව්වලින් පෙනෙන්නට තිබුණේ ඇයට ද එය අදහාගත නුහුණු බව ය.

මහල්ලා සිය නළල රැළි ගන්වමින් මොහොතක් බලා සිටියේ ය.

“කුමරියෙනි, මා දන්නවා මෙය විශ්වාස කිරීම අපහසු බව... ඒත් කැරලි නායක යාතක් එවැන්නක් යවා තිබෙන බවට ආරක්ෂක අංශ සහතික කරනවා...” සින් ගේ හඬ සිය හිස තුළ නැගෙද්දි පාරාට දැණුනේ එය විය නොහැක්කක් බව ය.

“උපදේශකතුමා... ඒක මොන වගේ දෙයක් ද ?”

මෙහිදී පාරාගෙන් යොමු වූයේ අනපේක්ෂිත ප්‍රශ්නයක් නොවූයෙන් මහල්ලා කිසිදු පැකිළීමකින් තොරව පිළිතුරු දෙන්නට වූයේ ය.

“මගේ කුමරියනි, ඒකත් සිතිවිලි තරංගයක් ම තමයි. අසාමාන්‍ය එකක් වීම ඇරෙන්න ට එහි වෙනසක් නෑ...”

“අසාමාන්‍ය සිතිවිලි තරංගයක්...!”

පාරාගේ දෙනෙත් දැල් වී තිබිණි.

“ඔව්.. ඒක විකෘති කරන ලද ප්‍රබල සිතිවිලි තරංගයක්... ඒකට පුළුවන් ඕනෑම බුද්ධිමත් ජීවියෙකුගේ මනසට බලපෑම් කරන්න... අධි මානසික හැකියාවන් අතින් දුර්වල නම් ඇතැම් විට.. මරණය ඔවුන්ට ලැබෙන හොඳ ම තෑග්ග වේවි...”
මඳක් නැවතුණු සින්,
“ජීවිත කාලය පුරාවටම උමතුවෙන් ඉන්නවට වඩා...” යැයි ඊට තවත් කොටසක් එකතු කළේ ය....

පාරා එවැන්නක් ගැන අසා තිබුණෙ මිච් ජනප්‍රවාද වලින් පමණි. දැඩි මුරකාවල් මැද රඳවා සිටන යාතක් කෙතරම් බලවතකු වුව ද ඔහුට එවැන්නක් කළ හැකියැයි ඇයට විශ්වාස කළ හැකි නොවී ය. ඒ බැවි දැනගෙන මෙන් සින් මහල්ලා ගේ සිතිවිලි නැවතත් පණ ලබන්නට විය.

“මේක සිද්ධ වෙලා තියෙන්නෙ ඊයේ රාත්‍රියේ... ඔහුගේ අවධානය නාභිගත වීම වැළැක්වීමට යොදවා තිබුණු ආරක්ෂක පද්ධතිය මොහොතකට බිඳ වැටුණු වෙලේ තමයි, යාතක් ඒක යවලා තියෙන්නේ....”

“ඉතින් ඇයි එයා මේ වගේ දෙයක් කරන්නෙ..? ඔහුට අවශ්‍ය රාජ්‍ය බලය පැහැර ගන්න නම් කරන්න තිබුණේ ආරක්ෂකයින් මරාදාලා රැඳවුම් කුටියෙන් පැන යන එක නොවෙයි ද ?”
සිතෙහි නැගෙන නොසන්සුන් බව මැඩ ගන්නට අපොහොසත් වූ පාරා, නැවතත් සින් දෙස බලා සිටින්නට වූයේ පිළිතුරක් අපේක්ෂාවෙනි.

ඇගේ නව යොවුන් චිත්තය තේරුම් ගැනීම, මිච් රාජ්‍ය වංශයට පුරා ශත වර්ෂ දෙකහමාරකකට අධික කාලයක් තිස්සේ සේවය කරන සින් මහල්ලාට එතරම් අපහසු කරුණක් නොවී ය. නව යොවුන් වියේ පසුවන පාරා කුමරියගේ පිය රජතුමාණන්ගෙත් පිය රජතුමාණන් සමයේ සිට ම මන්ත්‍රණ සභාවේ උපදේශකයා වූයේ ඔහු ය. හේ පියෙකුගේ සෙනෙහසින් යුතුව ඇය අමතන්නට වූයේ මදහසක් මුවඟ රඳවාගෙන ය.

“මගේ කුමරියනි.... මගේ කුමරියනි, මිනිහ මුලින් ම උත්සාහ කරල තියෙන්නෙ ඒ දේ කරන්න තමයි... ඒත් ඔහුට බැරි වුණා අපේ ආරක්ෂකයින් පරාජය කරන්න... සෑහෙන වේලාවක් තිස්සේ චිත්ත සටන පවතිද්දි තමන් පරදින්න යන බව දැනගත් විටයි, යාතක් ඒක මුදා හැරල තියෙන්නෙ...”

“ඒකත් එහෙම ද ?? ඒත් මං හිතනවා ඔහු ව පරාජය කළ නිසා එයින් කාටවත් අනතුරක් වෙන එකක් නෑ කියල...”
පාරාගේ පියකරු දිගැටි මුහුණේ සිහින් සිනහවක් ඇඳී ගියේ සියලු ප්‍රශ්න අවසන් යැයි, ඇය සිතූ නිසා විය යුතු ය. එහෙත් එහි බරපතලකම පිළිබඳව මිච්වරුන්ගෙ ලාබාලතම අධිරාජිනියට සුළු හෝ වැටහීමක් තිබුණේ නම් ඈ එසේ සිනහ නොවීමට ඉඩ තිබිණි.

බැරෑරුම් බවක් මුහුණට නගා ගත් මහල්ලා නැවතත් සිය රැවුල පිරිමදින්නට වූයේ දෙබැම නගාගෙන ය. පාරාගේ වුවන නැවතත් අඳුරු විය. එසේ නම් එය ඇය සිතුවාට වඩා බරපතල කාරණයකි. ඇයට මොහොතකට වචන ගලපා ගැනීමටද අපහසු බවක් දැනුණි.

“උපදේශකතුමා.... එතකොට... එතකොට.. ඔබතුමා කියන්න හදන්නේ....”

“ඔව් කුමරියෙනි, තත්වය ඔබතුමිය හිතුවාට වඩා බරපතලයි... මේක මිච්වරුන්ට බලපාන ප්‍රශ්නයක් නෙමෙයි. යාතක් ඒක යවලා තියෙන්නේ සමුදුරු ලෝකෙට...”

අධිරාජිනිය ගේ යොවුන් වුවනෙතෙහි රැඳුණේ වික්ෂිප්ත බවකි.

“ස මු දු රු ලෝකෙට..???”
පාරා එයම පුනරුච්ඡාරණය කරන්නට වූයේ කිසිවක් සිතාගත නොහැකිවය...


* * * * * * *


සභා ගැබෙහි රැඳී තිබුණේ දැඩි නිහැඬියාවකි. සින් මහල්ලා පමණක් ඒ නිහැඬියාව අතරින් සභා ගර්භයෙහි ඔබ මොබ සක්මන් කරමින් සිටියි.. ඔහු ගේ දිගු ලෝගුවක් වැනි ඇඳුම ද, ඔප දමන ලද “දීතු” පාෂාණ ඇල්ලු පොළව මත ඇදෙන්නට වූයේ ඔහුගේ පියවර අනුගමනය කරමිනි..
“මං හිතන්නේ කුමරිය අහල නැතිව ඇති මිච් රාජ වංශයේ පුරාවෘත්තය ගැන‍....” සින් ගේ දෑස අධිරාජිනිය වෙත යොමු වී තිබේ. පාරා, අවිඥානකව මෙන් සිය හිස දෙපසට සැලුවේ එවැන්නක් මින් පෙර අසා නොමැති බව ඇඟවීමට ය.

“ඒක සිද්ධවෙලා තියෙන්නේ කුමරිය ගේ සීයගෙත් සීයගෙ පාලන කාලෙ දී... ඒ කාලේ මච්වරුන් බොහොම නොදියුණු ජාතියක්... ඒත් බිනෝ රජතුමා ගොඩක් බුද්ධිමත් කෙනෙක්... එතුමා මිච් ජාතිය ගොඩනගන්න සෑහෙන්න මහන්සි ගත්තා..ඔය අතරෙදි දවසක එතුමට අහසින් ආ හඬක් ඇහුණා... ඇත්තටම ඒ හඬ ආවේ, දැන් අපි අභ්‍යවකාශයේ දුර මනින්න යොදාගන්නා, චිත්ත කාල තුනක දුරක ඉඳන්...”

මඳ විරාමයක් ගත් සින් සභාවේ සිටියවුන් දෙස වුවමනාවෙන් යුතු ව බැල්මක් හෙළී ය. ඔවුන් ගේ අවධානය තමා වෙත බැවි සැක හැර දැන ගත් හේ, නැවතත් සිතිවිලිවලට පණ දෙන්නට වූයේ ය...

“අද මිච්වරුන් වන අපි මේ තරම් දියුණුවක් ලබල තියෙන්නේ බිනෝ රජතුමාට එදා ඇහුණු ඒ හඬ නිසයි. මනස දියුණු කිරීමෙන් භෞතික බලවේග ජයගත හැකි බව අපට පෙන්වල දුන්නේ වෙන කිසිවක් නෙමෙයි.. ඒ හඬමයි... මිච්වරුන් ඒ හඬට සදා ණය ගැතියි...”
මහල්ලා සිය දෑත් විහිදා වීදුරු වහළ තුළින් අහස් කුස දෙස හෙළුවේ ගෞරවාන්විත බැල්මකි..
“ඒ දිව්‍යමය හඬ.... ඔව්.. ඒ හඬ ආවේ වෙන කොහෙන්වත් නෙමෙයි... සමුදුරු ලෝකෙන්.... යාතක් ඒක දැනගෙන හිටියා.. අපෙන් පළිගන්න බැරිතැන ඔහු කළේ ඒ විනාශකාරී බලවේගය සමුදුරු ලෝකය වෙත මුදාහරින එක....”

සින්ට කතාව අවසන් කිරීමට නොලැබුණි... එවිටම වාගේ ප්‍රධාන ආරක්ෂක නිලධාරියා ගෞරව සම්ප්‍රයුක්තව නැගී සිටියේ ය.

“අධිරාජිනියෙනි, මටත් ප්‍රශ්නයක් අහන්න අවසර ද ?”
පාරා ඊට අවසර දෙමින් හිස සැලූයෙන්, හේ මහල්ලා වෙත හැරුණේ ය.

“උපදේශකතුමා... ඔබතුමා අධිමානසිකව වත් එහාට චාරිකා කරල තියෙනවද ?”

මොහොතක් ඔහු දෙස බලා සිට, ඊට පිළිතුරු දෙනු වෙනුවට මහල්ලා කළේ, සක්මන නවතා සබා ගැබ මැද නතර වී දෙනෙත් පියා ගැනීම ය. ක්ෂණයකින් ඔවුන් ඉදිරියේ වූ අවකාශය තුළින් විනිවිද පෙනෙන, මනෝමය සිතිවිලි ප්‍රක්ෂේපණ තිරයක් මතු වුයෙන්, මන්ත්‍රණ සභාව තුළ රැස්ව සිටියවුන් ගේ අවධානය එදෙසට යොමු වූයේ නිතැතිනි..

වඩාත් අඳුරු පැහැයක් ගත් එහි, ක්‍රමයෙන් කුඩා තිත් සහ ආලෝක ඉරි මතුවන්නට විය. මදින් මද විශාල වෙමින් පැවති එම තිත් සහ ඉරි, තරු පොකුරු සහ මන්දාකිණි බව පෙනෙන්නට තිබුණි. ඔවුන් බලා සිටියදීම වාගේ එහි වූ එක් මන්දාකිණියක් වඩා විශාල වී, අවසානයේ ප්‍රක්ෂේපණ තිරය අරා පැතිර යන්නට විය. සෙමෙන් භ්‍රමණය වන බවක් පළ කළ මන්දාකිණියේ ගෝලාකාර මධ්‍යය මිලියන ගණනක් වු තාරකාවලින් ගැවසීගෙන වඩා දීප්තිමත් කහ සුදු පැහැයෙන් දිස් වන්නට විය.. මන්දාකිණියේ එක් සර්පිලාකාර බාහුවක් වෙත නාභිගත වීම සිදු වෙමින් පැවතිණ.. අන්තර්තාරීය මාධ්‍යය දෙබෑ කරමින් පුළුල් වන්නට වූ දර්ශනයේ ඊළඟට මතු වූයේ මධ්‍යම ප්‍රමාණයේ සූර්යයෙක් සහ එය පිරිවරාගත් ග්‍රහ මණ්ඩලයකි. තවදුරටත් පුළුල් වන්නට වූ දර්ශනය කෙමෙන් කෙමෙන් හිරු දෙසට ඇදී යන බවක් පළ විය. අවසානයේ තිරය මත සටහන් වූයේ, නිල් සුදු පැහැයෙන් බබලන ජීවයෙන් පිරිපුන් ග්‍රහලොවකි..


Image: Salvatore Vuono / FreeDigitalPhotos.net

හිරුගේ සිට තෙවැන්නා වූ එහි, දරුවා ලෙස සැලකිය හැකි අළු පැහැ කුඩා ගෝලාකාර චන්ද්‍රයෙක් ද දර්ශනයෙහි පසෙකින් අඳුරු අවකාශයෙහි ගිලී තිබේ. පාරාට පමණක් නොව සෙසු නිලධාරින්ට ද මොහොතකට ඇසිපිය හෙළන්නට අමතක ව ඇති සෙයකි.. සියල්ලෝම ඒ මනස්කාන්ත දර්ශනයෙන් වශීකෘතව, දෙනෙත් දල්වා ගෙන සිටින අතරේ මහල්ලා ගේ හඬ නැවතත් ඔවුන්ගේ සිත්වලට ඇතුළු වන්නට විය.

“මේ තමයි සමුදුරු ලෝකය.. ඔය සුදු පාට වළාකුළුවලට යටින් තියෙන්නේ.... ම්..හ්... ආ...”
හදිසියේ ම කිහිපවරක් ගැස්සී යන්නට වූ දර්ශනය, එක්වරම සිතිවිලි ප්‍රක්ෂේපණ තිරය ද සමඟින් අතුරුදන් විය.

සින් මහල්ලා සභා ගර්භය මැද දණින් වැටී දෙඅතින් මුහුණ වසාගෙන සිටියි. වහා සිහසුනෙන් නැගී ගත් පාරා ඊළඟ මොහොතේ සිටියේ මහල්ලා අසළ ය. ඈ මුලින් ම සිතා සිටියේ සිතිවිලි ප්‍රක්ෂේපණය සඳහා චිත්ත ශක්තියෙන් වැඩි කොටසක් වැය වීම නිසා ඔහු දුර්වල වන්නට ඇති බව ය. එහෙත් හිස එස වූ කළ ඔහු කෙරෙන් පළ වූයේ වෙහෙසකර බවකට වඩා, දැඩි දොම්නසකට පත් ව ඇති බවකි. පාරා, මහත් වූ කණගාටුවකින් යුතුව සිය උපදේශකයා, ගුරුතුමා සහ එකම ඥාතියා දෙස දෙනුවන් විදහා බලා හිඳින්නට වූවා ය. අවසානයේ සභා ගැබ පුරා රජ කළ නිහැඬියාව බිඳිමින් පාරාගේ මියුරු ස්වරය සින්ගේ සවන්පත් සොයා එන්නට විය..

“උපදේශකතුමා.... ඇයි මේ..? මං මීට කලින් කවදාවත් ඔබතුමාව මේ විදිහට දැකල නෑ...”
සින් මහල්ලා තවත් මොහොතක් සිටි ඉරියව්වෙන් ම සිට දෑස් අග නළියමින් තිබූ කඳුළු කැට දෙකක් දෙඅතින් පිස දමමින් පාරා වෙත හැරුණේ, ගැඹුරු හුස්මකින් ළය සැහැල්ලු කර ගන්නා අතර ය.

“මට මේ තරම් වේදනාවක් දැනෙන්නෙ වෙන හේතුවක් නිසා නෙමෙයි කුමරියෙනි.... ගෝලයින් නිසා ගුරු ගෙදර විනාශ වෙන්න යන එක මට දරා ගන්න අමාරුයි...”

“ඒත් උපදේශකතුමා, අපටත් ගුරුහරුකම් දෙන්නට පුළුවන් නම් ඔවුන් ගොඩක් දියුණු ජාතියක් වෙන්න ඕන නේ ද ? ඔවුන්ට පුළුවන් වේවි එයට විරුද්ධව සටන් කරන්න....” පාරා කීවේ මහල්ලා අස්වසන ස්වරයෙනි..

සින් හිස දෙපසට වනන්නට වූයේ එය නොපිළිගන්නා බවක් පළ කරමිනි..
“නැහැ... කුමරිය.. නැහැ... ඔවුන්ට බැහැ ඒකට විරුද්ධව සටන් කරන්න.. අපට ගුරුහරුකම් දෙන කාලේ තිබුණු අධ්‍යාත්මික දියුණුව දැන් ඔවුන් වෙත නැහැ... ඔවුන් බොහොම දුර්වල සත්ත්ව කොට්ඨාශයක් බවට පත් වෙලා.. මානසික හැකියාවන් අතින් බොහොම පහළ තලයකයි දැන් ඔවුන් ඉන්නේ..මට දුක ඒකයි...”
සින්ගේ හඬ වෙව්ලන සුළු ය.
“දැන් අපට ඔවුන් වෙනුවෙන් කළ හැකි දෙයක් නැහැ, මගේ කුමරියනි.. මා දුටුවා... මා දුටුවා ඒ විනාශකාරී බලවේගය ක්‍රියාත්මක වෙමින් තිබෙන ආකාරය... දැන් ඉතින් හැමදේම ඉවරයි... ඔවුන් එකිනෙකා මරා ගනීවි... ඒ අපූරු ලෝකෙට ගිනි තියාවි... ඒත් මට සැක ඔවුන්ට ඒක අඳුනගන්නවත් පුළුවන් වේවිද කියලයි...”
සිය මහලු දෙනෙත වීදුරු වහළ දෙසට යොමු කළ සින්, පහත් හඬින් තොල් මතුරන්නට වූයේ ය.

“ඒ ගොල්ලො දන්නව නම්.... ඒක චිත්ත වෛරසයක් කියල...”

* * * * * * *


Image: Salvatore Vuono / FreeDigitalPhotos.net

ඈත එපිට පොළවේ තත්ත්වය බොහෝ සෙයින් දරුණු වෙමින් තිබිණ. "දුරුත්" ලෝකයේ සිරමැදිරියකින් නිකුත් වූ අති ප්‍රබල – අති බිහිසුණු චිත්ත වෛරසය, ආලෝක වර්ෂ මිලියන ගණනක දුර විනාඩි ගණනකින් ගෙවා මිහිකත වෙත ඇදී ආවේ විනාශයේ අඳුරු සෙවනැලි ද රැගෙන ය. මේ කිසිවක් නොදන්නා මිහිමඬල ද යෝධ ආදායකයක් ලෙස ක්‍රියා කරමින් අනාරාධිත අමුත්තාට පිවිසීමට ඉඩ දී තිබිණ. බිලියන ගණනක් දෙනා නොදැනුවත්ව ම වෛරසයේ ග්‍රහණයට නතු වෙමින් සිටිය හ. මැද පෙරදිගින් ඒකාධිපතියෙකු නැගී එමින් සිටි අතර ඇමෙරිකානු ජනාධිපතිවරයා රුසියාව, චීනය හා ඉරානය ඇතුළු සතුරු රටවල් කිහිපයකට න්‍යෂ්ටික අවි ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමට හදිසියේ ම තීරණය කර තිබිණි. වඩාත් ම පුදුම එළවන සිදුවීම වූයේ ඇමෙරිකානු මිත්‍ර රටවල් හැම එකක්ම පාහේ එම තීරණය අනුමත කර තිබීම ය.

වෛරසයේ ග්‍රහණයට හසු නොවූ සුළුතරයක ගේ අදහස වුයේ කිසියම් අදෘශ්‍යමාන බලවේගයක් විසින් මානව වර්ගයා මෙහෙයවනු ලබමින් සිටින බව ය. එහෙත් ඔවුනට පවා ඒ පිළිබඳව සහතික විය හැකි නොවී ය. අනෙක් අතට ඒ පිළිබඳව දැන ගත්ත ද ඔවුනට ඒ සම්බන්ධයෙන් කළ හැක්කක් ඉතිරි වී තිබුණේ ද නැත.

එය කවදා හෝ සිදු විය හැකි ව තිබුණ ද, මෙපමණ ඉක්මනින් එවැන්නක් සිදු වනු ඇතැයි කිසිවෙකුදු බලාපොරොත්තු නොවූහ. එහෙත් එය සිදුවෙමින් පැවතිණ. ඒ වන විට ද මානව වර්ගයා සිය ඉතිහාසය තුළ මුහුණ දෙන්නට යන තුන්වැනි ලෝක මහා සංග්‍රාමයට අවතීර්ණ වෙමින් සිටියහ෴


| වර්ෂ 2004 ජූලි 21 වැනිදා සහ ජූලි 28 වැනිදා "චිත්ත වෛරසය" යන නමින්ම, "විදුසර" විද්‍යා සඟරාවේ කොටස් වශයෙන් පළ වූ මෙම විද්‍යා ප්‍රබන්ධ කෙටි කතාව සන්සරසිදුගේ ස්වතන්ත්‍ර නිර්මාණයකි. මෙහි පළ වී ඇත්තේ සංස්කරණය කරන ලද නිර්මාණය බව සලකුව මැනවි.|