සනා කොලුවගේ අසා ලිවීම

ඔන්න අද නම් කියන්න යන්නෙ සනා පුංචි සන්දියේ සිද්ධ වෙච්චි අලි අකරතැබ්බයක් ගැන... සනා කිව්වේ මේ අපේ ක්‍රිකට් ගහන සනා හෙම නෙවී.. සයිබර් අවකාශයට ගොඩවෙද්දි නම දිග වැඩියි කියල හිතුණ හින්දා, ඒක කොට කර ගත්තනෙ... සන්සරසිදු කියල.. අපේ රවා කොලුවට පින් සිද්ධ වෙන්න ඒ නම තවත් කොට වුණා... සනා කියල... ඔව් ඔව් මේ කියන්න යන්නේ මේ සනා මෙතුවක් කාලෙකට කාපු ලොකුම චාටරේ ගැන තමා ඕං...

ඔන්න මේක සිද්ධ වුණේ එකදාස් නවසිය බර ගණන්වල...ඒ කියන්නේ සනා ඉස්කෝලේ යන කාලේ... ඒ කාලේ සනා ඉස්කෝලේ දෙවැනි කැලෑසියේ තමා හිටියේ... කොළඹ ඉස්කෝලෙට එන්න කලින් සනා ගියේ ගමේ ඉස්කෝලෙට නෙව.. ඒක ඉතින් මිශ්‍ර පාසලක්.. ඒ කිව්වෙ ඒ ඉස්කෝලේ දැරිවියොත් හිටියා කියන එකනෙ.. අප්පේ... චාටරේ දෙගොඩ තලා යන්නෙත් ඒ හින්දමයි... දැන් මෙහෙම හිටියට.. බලන්න එපෑයැ ඒ කාලේ... සනා තරම් දඟයෙක් ඒ ඉස්කෝලේ හිටියේ නැති තරමි.. දඟ වැඩ කිව්වට එව්ව මේ කාටවත් කරදරයක් වෙන වැඩ එහෙම නෙවී.. කොච්චර දඟ වැඩ කළත් සර්ල මිස්ල සනාට හරි ආදරෙයි... හැමදාම පන්ති නායකයා වෙන්නෙත් සනාම තමා.. අනික පන්තියෙ පළවෙනිය වෙන්නෙත් සනානෙ...

මේ.. මේ.. අනෙක් පැත්තෙන් නෙමෙයි හරි ද ?

ඒ කාලේ සනාලගේ දෙවැනි කැලෑසිය බාරව හිටියේ ඊවා ටීචර්.. අප්පේ බලන්න එපායෑ.. සිරියාව.. කොටින්ම ළමයි ටික ටීචර්ගෙ මූණ බලන්න බයයි.. සිරියාවන්තකම වැඩි හන්දද කොහෙද.. හැබැයි ඉතින් ඔය ඕන ටීචර් කෙනෙක්ගේ හිත දිනා ගන්න සනා තරම් දස්සයෙක් මුළු කැලෑසියෙම හිටියෙ නැති තරම්.. ටීචර්ල කාට බැන්නත්.. කාට ගැහුවත් සනාට නෙමෙයි වචනයක් කියන්නෙ.. ඕං බලමුකො ඒකෙත් හැටි.. එව්ව ඉතින් කොම්පියුටර් ජිල්මාට්.. නෑ.. නෑ.. වැරදුණා.. සනාගේ ජිල්මාට්...

ඔන්න ඉතින් දෙවැනි කැලෑසියේ අවසාන වාර විභාගයත් කිට්ටු වුණා කියමුකො.. මතකනේ ඒ කාලේ... වාර විභාගයක් කිව්වහම.. තියෙන ජාති.. බලා ලිවීම...(කොපි කැට් කිරිල්ල නෙමෙයි ඕං)අසා ලිවීම... චිත්‍ර ඇඳිල්ල... ගණන් හැදිල්ල.. හප්පොච්චියේ තව එකී මෙකී නොකී ජාති නම් කොච්චරක් ද... ඕං ඔය අසා ලිවිල්ල තිබ්බ දවසේ තමා සනා තමන්ගෙ ජීවිතේ මුහුණදෙන අලිම අලි අකරතැබ්බයට මුහුණ දෙන්නෙ...

මාස දෙකයි.. දින දහයයි.. එදා වැහි දවසක්.. (කතාවක් කියන්න ඇවිල්ල සිංදු කියන්න හදනව කියල හිතුවද..)
මං මේ කිව්වේ එදා නම් මාර දවසක්.. වහිනව කියන්නේ.. හිටු කියල..

ඔන්න ඉතින් හැමෝටම පාට පාට කඩදාසි දීලා තිබ්බේ උත්තර ලියන්න.. මතකනේ ඒ කාලේ.. ඔන්න දැන් ඊවා ටීචර් අසා ලිවීමේ විභාගය පටන් ගත්තා... සාමානයයෙන් අසා ලිවීමට වචන දහයක් පහළොවක් දෙනව... එකකට එක ලකුණ ගානෙ.. ඔන්න ඕකනෙ කරන්න බැරි.. එක අකුරක් වැරදුණොත් ඔක්කොම හබක්.. ඉතින් ටීචර් පන්තිය වටේ භ්‍රමණය වෙද්දි.. අපි ටීචර්ගේ වටේ පරිභ්‍රමණය වෙල හරි.. වචනේ හරියට අහගන්න ඕනෑ... ඉතින් දැන් ටීචර් එකින් එක වචන කියාගෙන යනව.. එළියෙ කොච්චර තදින් වහිනවද කිව්වොත් ටීචර් කියන සමහර එව්වා ඇහෙන්නෙම නැති තරම්.. සාමානයයෙන් ඔය එක වචනයක් දෙපාරක් විතර කියවනවනෙ.. අපිත් ඉතින් හරි හරියට ලියනව.. ඔන්න එකපාරටම ටීචර් තව වචනයක් කියනව... “__ඩය"... සනා ඉතින් කන් දෙක ටීචර්ගෙ කට ළඟටම ගෙනිහින් අහන් ඉන්නව.. “__ඩය" ෂිහ්.. සනාට අර පළවෙනි අකුර ඇහෙන්නෙම නෑ... බැරිම තැන මෑන් කනට අතත් තියාගෙන කන් දෙක අලි කන් දෙකක් කරගෙන අහන් හිටියා, ටීචර් තුන්වෙනි පාරටත් කියවද්දි... ම්ම්හු... මේකගේ කන් වල ඉටි පිරිලද මන්ද.. අර පළවෙනි අකුර මූට ඇහෙන්නෙම නෑ.. දැන් මොනව කරන්න ද ? ආයේ ගිහින් අහන්න යැ.. සනා බැලුව පොඩ්ඩක් වට පිට.. සහෝදර සහෝදරියෝ ටික ගජරාමෙට වැඩ.. හීන් සීරුවේ ළගම හිටි එකාට කිට්ටු කොලා, ඇස් දෙකෙන්.. ම්හු.. මෙන්න මූ අතිනුත් වහගෙන.. සනා බලයි කියල වෙන්ඩැ.. අපි අහුවෙයි ඕවට.. දැන් ඉතින් කරන්ඩ දෙයක් නෑ.. හොඳට හිතල බලල ගැලපෙන අකුරක් දානවා.. සනා එහෙම හිතුවා..

ඔය ඉන්නෙ සනා ඒ කාලේ...

Image: photostock / FreeDigitalPhotos.net

ටීචර් අනිත් වචන ටිකත් කියවගෙන කියවගෙන යනව.. පෙර ආත්මෙ කෝච්චියක් ද මන්දා... සනා ඒවට ඇහුම්කන්දීගෙන හිටියට මිනිහගේ හිත දුවන්නෙම අර බැරිවෙච්චි වචනෙ පස්සෙන්.. සනා ඉතින් දැන් අකුරු ගලපනව... ටීචර් කිව්වේ ලයන්න කියලද... “ලඩය“ ම්හු.. නෑ.. නෑ.. ඒක නෙමෙයි.. ම්ම්... සනාගේ මොළේ දැන් එකසිය ගානට වැඩ... මොකක්ද මෙතන්ට දාන්ඩ පුළුවන් අකුර... ම්ම්ම්... ආහ් හරි... සනාට හීන් හිනාවක් ගියා.. ඒ කාලේ ආකිමිඩිස් ඉපදිලාවත් තිබ්බේ නැති හන්දා හොඳයි.. නැත්තං තන්තොසේ වැඩිකමට සනා ඇඟේ නූල්පොටක්වත් නැතුව ඉස්කොලේ වටේ දුවනව “යුරේකා.. යුරේකා..“ කිය කිය.. ඇයි ඉතින් සුළුපටු සොයාගැනිල්ලක්යැ.. ඕං ඉතින් සනාබෝයි උජාරුවට අර වචනෙ සම්පුර්ණ කොරනවත් එක්කම ඊවා ටීචර්, සනාගේ උත්තර පත්තරේ ඩැහැගෙන ගියැයි කියමුකො..

කොහොමින් කොහොම හරි වාර විභාගෙ ඉවර වුණා.. දැන් ඉතින් වාර අවසානෙ ගුරුදෙගුරු හමුව.. හප්පේ එදාට තමා එපා වෙන්නෙ.. ඇයි ඉතින් අම්මල තාත්තලව එක්කගෙන එන්න එපැයි ටීචර් හම්බවෙන්න..

සනාත් ඉතින් කිසි ගින්දරක් නැතුව අම්මිල ඇත්තොත් එක්ක ගියා කියමුකො ඊවා ටීචර්ව හම්බවෙන්න.. අර කොතනත් වගේ.. මෙතැනත් මාර පෝළිම.. නයා ගියා වගේ තමයි.. ඔහොම පෝළිමේ ඉඳල ඉඳල තමන්ගෙ වාරේ ආවහම සනා ගියා ඊවා ටීචර් ගාවට.. අම්මිල ඇත්තොත් එක්කම..

සනා දැක්ක විතරයි... ඊවා ටීචර්ට තන්තොසේ වැඩිකමටද කොහෙද බකස් ගාලා හිනා ගියා.. හිනා ගිහින් නැවතුනා නම් මදැයි.. මේං ඊවා ටීචර් පැල් බැඳගෙන හිකි හිකි ගානවා.. සනා ෆුල් අන්දුන් කුන්දුන්... මේ මොකදෑ මේ.. ඊවා ටීචර්ට වෙල තියෙන්නෙ... සනා ඇස්දෙක කරකවල තමන් දිහාම බැලුවා.. සනාගෙ කමිසෙ..? මැදපු විදිහටම තියෙනව.. පොඩිවෙන්ඩ තියා හිතලවත් නෑ.. කලිසම..? ඔව් ඒකත් තියෙන්ඩ ඕන තැන තියෙනව.. ලේන්සුව..? ඔය තියෙන්නෙ ලස්සනට.. කමිස පොඩ්ඩට කටු ගහල... මේස්.. සපත්තු.. එහෙමත් හරියටම තියෙනව.. ෂාහ්.. සපත්තු දෙකෙන් මූණ බැලුවහැකි.. ඉතින් තව මොනාද.. ඇයි කොණ්ඩෙ..? ආහ් කොණ්ඩෙ නම් පොඩ්ඩක් වැඩියි තමා.. ඒත් ඉතින් මෙච්චර හිනාවෙන්න මොකක්ද ඕකේ තියෙන්නෙ.. බොලේ හැබෑට කපුටෝ කුඩුවක්වත් හදාගෙනද ? සනා ඔලුව අතගාලා බැලුව.. ම්හු.. එහෙම එකකුත් නෑ.. සනා බෝයි දැන් හිටු කියල කල්පනා කරනවා.. ඊවා ටීචර්ගෙ හිනාව නම් නවතින්නෙම නෑ වගේ.. බොලේ අද හඳ මෝරන දවසක්ද.. සනාට එක එක විකාරත් හිතෙනව.. ඊවා ටීචර් හිනාව නවත්ත ගන්නම බැරි තැන මොකක්දෝ ෆයිල් කවරයක් අස්සෙන් ගත්තු කොළයක් අපේ අම්මිල ඇත්තන්ට පෙන්නනව.. කිරි අප්පට බල්ලො පැනපි.. මේ මගේ උත්තර පත්තරේ නොවැ.. සනාබෝයි දැන් අම්මිල ඇත්තො දිහා බලං ඉන්නව.. මේං බොලේ අර හිනාව බෝවෙන රෝගයක් වෙල අම්මිල ඇත්තන්ටත් වැළඳිල... අම්මිල ඇත්තොත්.. ඊවා ටීචර් එක්ක හරි හරියට කැකිරි පළනවා... මෙයාලට මෙච්චර හිනායන්න මොනාද මූ ඕකේ ලිව්වේ... මුකුත් හිනායන දෙයක් නම් ලිව්වේ නැති බව සනාට විශ්වාසයි.. ඒ ගැන නම් සැකයක් නෑ.. බැරිම තැන සනා අම්මිල ඇත්තන්ගෙ අතින් උත්තර පත්තරේ උදුර ගත්තා.. මුල ඉඳල අගට කියෙව්වා.. අග ඉඳල මුලට කියෙව්වා.. ම්හු.. මේ බෝවෙන රෝගෙට හේතුකාරණා සනාට නම් තේරුම් ගන්නම බෑ.. සනා තව ටිකක් හොඳින් බැලුවා.. හැමදේම හරියට ලියල තියෙනව.. කිසි අවුලක් නෑ.. හෝව් හෝව් පොඩ්ඩක් හෝව්.. මේං බොලේ සනා එදා අච්චර අමාරුවෙන් ගලපගත්තු වචනෙට ටීචර් ලොකු කතිරයක් ගහල.. හත්වලාමේ එහෙම වෙන්නෙ කොහොමෙයි... සනා ඉර හඳ ගැටලන්න කල්පනා කොළා.. ම්හු.. කොච්චර කල්පනා කොළත් අදටත් සනාට නම් "ප"යන්න ඇරෙන්න එතැනට ගැලපෙන වෙන අකුරක් හිතා ගන්නම බැහැ නෙව..

බලන්න ඔයාලට එහෙම වෙන අකුරක් මතක් වෙනවද කියල...